Wolfgang Borchert
(ur. 20 maja 1921, Hamburg, Niemcy - zm. 20 listopada 1947, Bazylea, Szwajcaria)
Niemiecki pisarz, poeta i dramaturg. Przeciwnik nazizmu i militaryzmu, przedstawiciel "pokolenia bez pożegnań" czy inaczej "zdradzonej generacji", której życie zniszczyła II wojna światowa.
Urodził się w Hamburgu i tam początkowo pracował jako księgarz, a potem jako aktor. W 1941 został wysłany na front wschodni. Był ciężko ranny. Oskarżony o zdradę z powodu kilku "defetystycznych" fragmentów listów wysłanych z frontu, został aresztowany i skazany na śmierć. Po ośmiu miesiącach spędzonych w więzieniu, ułaskawiono go i ponownie wysłano na front. Wkrótce, ze względu na zły stan zdrowia, został zwolniony z wojska. Wrócił do Hamburga i rozpoczął pracę w kabarecie, ale za sparodiowanie Josepha Goebbelsa znów trafił do więzienia. Spędził dziewięć miesięcy w berlińskim Moabicie. Wyszedł na wolność w 1945 roku - śmiertelnie chory. Wrócił do rodzinnego Hamburga i został asystentem reżysera w teatrze. Dzięki pomocy przyjaciół wyjechał na leczenie do Szwajcarii, ale nie można już było go uratować. Umarł w wieku dwudziestu sześciu lat.
Dwa ostatnie lata życia Borcherta to okres intensywnej pracy literackiej. Wiersze liryczne i satyryczne z okresu wojennego zostały wydane w zbiorze "Laterne, Nacht und Sterne" (Latarnia, noc i gwiazdy, 1946). Opowiadania opublikowano w dwóch tomach: "Die Hundeblume" (Dmuchawiec, 1947) i "An diesem Dienstag" (Tego wtorku, 1947).
Największe osiągnięcie literackie Borcherta - sztuka teatralna "Pod drzwiami" (Draussen vor der Tür, 1947) początkowo została nadana jako słuchowisko radiowe, a potem sfilmowana pt. "Liebe 47". Prapremiera dramatu odbyła się 21 listopada 1947 roku, w dzień po śmierci autora.
Sztuka była wielokrotnie grana w teatrach niemieckich i europejskich, została przełożona na wiele języków. Stała się pozycją klasyczną w rozrachunkowej literaturze powojennej.
