Jan Krzysztofczyk
KRZYSZTOFCZYK Jan
(ur. 24 czerwca 1937, Sosnowiec, Polska)
Dramatopisarz, nowelista, Ślązak z pochodzenia. Jest synem uczestnika wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku, powstańca śląskiego i podporucznika Armii Krajowej, aresztowanego w 1950 roku przez Urząd Bezpieczeństwa oraz hrabianki herbu Doliwa. Zanim ukończył prawo na Uniwersytecie Wrocławskim, jako absolwent gimnazjum trafił do szkoły ojców michalitów w Pawlikowicach koło Bochni, a następnie do Szkoły Morskiej w Gdyni. Był przez krótki czas bokserem, pracował jako dyspozytor pogotowia ratunkowego i asystent lekarza sądowego dokonującego sekcji zwłok. W 1960 roku rozpoczął zaoczne studia na wydziale prawa, a jednocześnie do ich ukończenia w 1965 roku pracował jako starszy referent i inspektor w Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Sosnowcu, a następnie w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Katowicach. W 1966 roku wyjechał na Kielecczyznę, gdzie przez cztery lata pracował jako nauczyciel szkoły podstawowej i rozpoczął współpracę z Klubem Literackim w Kielcach. W 1969 roku powrócił do Sosnowca, rok spędził jako pedagog w przemyśle węglowym, a następnie pracował w chorzowskim tygodniku "Goniec Górnośląski" jako aplikant. W latach 1971-75, po zdaniu aplikacji dziennikarskiej, był redaktorem naczelnym gazety zakładowej kopalni Mortimer Porąbka w Sosnowcu-Zagórzu - "Zagórzanin". W 1975 roku przeszedł na rentę inwalidzką i ponownie przeniósł się na Kielecczyznę, do miejscowości Czarnca koło Włoszczowej. Zdobył kwalifikację leśnika i jako podleśniczy prowadził szkółki leśne w nadleśnictwie Włoszczowa, jednocześnie stale współpracując z popołudniówką kielecką "Echo Dnia" jako nowelista. Od 1980 roku do wybuchu stanu wojennego pracował jako podleśniczy w Leśnictwie Krzyżówki (nadleśnictwo Ruda Maleniecka). U schyłku 1981 roku przeszedł na rentę, przez cztery lata zajmował się jeszcze hodowlą koni szlachetnych, małopolskich w Rudzie Malenieckiej. Od 1985 roku poświęcił się wyłącznie pisaniu.
Debiutował w 1968 roku na łamach lubelskiego pisma "Kamena", które opublikowało jego nowelę "Zasmole". Na podstawie tej noweli Krzysztofczyk napisał słuchowisko radiowe emitowane w 1989 roku. Swoje nowele i opowiadania publikował w czasopismach "Literatura", "Kultura", "Życie Literackie", "Tygodnik Kulturalny", "Tak i nie", "Przemiany", "Regiony", "Sycyna". Ukazywały się także w zbiorowych wydaniach i almanachach Iskier, Czytelnika, Wydawnictwa "Śląsk". W 1990 roku Krzysztofczyk został wyróżniony w konkursie im Jarosława Iwaszkiewicza za zbiór "20 opowiadań", a w 1993 roku otrzymał II nagrodę w konkursie tygodnika "Regiony".
Debiutem dramatopisarskim Krzysztofczyka była sztuka "Kiedy kos przestaje śpiewać", napisana na konkurs ogłoszony z okazji 75-lecia Teatru Polskiego w Warszawie (druk: "Dialog" nr 10/1988). Rok po debiucie, także w miesięczniku "Dialog" wydrukowano sztukę "Krzyk". W 1990 roku za dramat "Podział" Krzysztofczyk otrzymał jedną z dwóch równorzędnych nagród w konkursie XXVIII Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu i nagrodę Ministerstwa Kultury i Sztuki. Sztuka "Wyrobnicy" w 1995 roku została wyróżniona w konkursie na sztukę teatralną dla dzieci i młodzieży zorganizowanym przez Ogólnopolski Ośrodek Sztuki dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu.
Krzysztofczyk jest także autorem nagradzanych słuchowisk radiowych - w 1987 roku "Czika" otrzymała III nagrodę w konkursie na słuchowisko dla dzieci i młodzieży organizowanym przez IV Program Polskiego Radia, w 1992 roku "Pies" dostał I nagrodę w konkursie organizowanym przez Teatr Polskiego Radia i Ministerstwo Kultury i Sztuki a "Szmaciana lalka" wyróżnienie.
