Moss Hart
HART Moss
(ur. 24 października 1904, Nowy Jork, Stany Zjednoczone
- zm. 20 grudnia 1961 Palm Springs, Kalifornia, Stany Zjednoczone)
Amerykański dramatopisarz, reżyser. Wychowywał się na ulicach nowojorskiego Manhattanu i to nie na tych eleganckich. Do szkoły chodził z oporami. Za to często i chętnie na teatralne przedstawienia, na które prowadziła go ciotka Kate. Został reżyserem amatorskiej grupy teatralnej, a po latach zabawa przeistoczyła się w profesję. W 1924 napisał pierwszą komedię "The Hol-dup Man", ale sukces odniósł dopiero w 1930, gdy jego komedia "Raz w życiu", po gruntownych przeróbkach dokonanych wspólnie z George'm Kaufmanem, zagrana została na Broadwayu i szła tam ponad trzysta razy. Kaufmann i Hart na długie lata zostali partnerami w pracy komediopisarskiej. Razem napisali między innymi: "Merrily We Roll Along", "You Can't Take It With You" (nagroda Pulitzera w 1937), "I'd Rather Be Right", "Człowiek, który przyszedł na obiad", "George Washington Slept Here" i chociaż Kaufman odnosił sukcesy z innymi autorami, to właśnie Harta uznawał za swego najważniejszego współpracownika. W 1940 ogłosili koniec współpracy.
W latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku Hart pracował także z Irvingiem Berlinem przy komedii muzycznej "Frontem do muzyki" i satyrycznej rewii "Kiedy tysiące biją brawo", z Cole'm Porterem przy "Jubileuszu" (obaj napisali muzykę do piosenek Harta). W 1941, gdy modna była psychoanaliza, Hart uczynił z niej główny temat swojej "sztuki z muzyką" "Kobieta w ciemności" i bezbłędnie wybrał współpracowników: Kurta Weilla, który skomponował znakomitą, nowoczesną muzykę i Irę Gershwina, z jego świetnymi tekstami piosenek. Cała trójka dała przedstawienie rewolucyjne - jak pisał Cecil Smith: "to pierwsza komedia muzyczna, która całkowicie uwolniła się od dziedzictwa wiedeńskiej operetki i francuskiej opery komicznej, jak również od komercjalnych wpływów amerykańskiego przemysłu rozrywkowego."
Sam firmował Hart między innymi komedie: "Winged Victory", "Christopher Blake", "Light Up The Sky", "The Climate of Eden", a gdy w latach pięćdziesiątych zarzucił pisanie, rozpoczął swój świetny okres reżyserski. Wśród broadwayowskich hitów reżyserowanych przez Harta były takie przedstawienia, jak: "Junior Miss", "Dear Ruth", "Anniversary Waltz", ale największy sukces osiągnął reżyserując w 1956 musical "My Fair Lady" z librettem Lernera, muzyką Loewe'go, grany nieprzerwanie przez siedem lat, który stał się legendą, a przedstawienie przeszło do historii teatru Jedną z wielu prestiżowych nagród Tony'ego przyznanych tej produkcji Hart otrzymał za reżyserię. W 1960 reżyserował inny słynny musical "Camelot", także z muzyką Loewe'go i librettem Lernera.
Sporadycznie pisał scenariusze filmowe, wśród nich są: "Broadway Melody of 1936", "Gentlemans' Agreement" (1947), "Hans Christian Andersen" (1952), "A Star Is Born" (1954).
Hart jest także autorem nadzwyczajnej książki "Akt Pierwszy. Autobiografia", wydanej w 1959 roku. Nadzwyczajnej, bo ma wartość dokumentu. Hart dokładnie opisuje w niej sceniczne dzieje swojej pierwszej sztuki, która przechodziła próby na prowincji - stałe interwencje autorów w tekście po kolejnych przedstawieniach i wnikliwie obserwowanych reakcjach publiczności. Autobiografia Harta jest precyzyjnym zapisem działania broadwayowskiej zasady "on the road" i z tego powodu bardzo wartościowa. Dalsza część nie powstała. Hart zmarł w 1961 z powodu powikłań po zawale serca. W 2001 Steven Bach wydał książkę "Dazzler: The Life and Times of Moss Hart".
