Brawa dla wspaniałej trójki
Łódzki Teatr Wielki wystawił drugą obsadę "Madame Butterfly". Drugą, nie znaczy wcale gorszą. Wręcz przeciwnie.
W przedstawieniu nie grzeszącym oryginalnością i urodą pokazało się troje wybitnych śpiewaków, którzy swą maestrią wokalną sprawili, że spektaklu w zasadzie można było nie oglądać. Ci wspaniali to: tytułowa Butterfly - Barbara Kubiak, Suzuki - Jolanta Bibel i Sharpless - Zbigniew Macias.
Kubiak w Butterfly zaprezentowała niebywały kunszt wokalny, znakomitą technikę, wyczucie stylu, a nade wszystko piękny, mocny spintowy głos. "Drugopremierowa" publiczność, zupełnie słusznie, w finale oszalała na jej punkcie, czego przedsmak dała po brawurowo wykonanej arii "Un bel di vedremo".
Jolanta Bibel, artystka doskonale znana łódzkiej widowni, kolejny raz pokazała, że jeśli wie się o czym śpiewa, to niemal nic do szczęścia już potrzebne śpiewakowi nie jest. Oczywiście poza talentem, głosem, techniką etc. A jako że Bibel wszystko to ma, ku zdumieniu widzów niewielką rolę Suzuki podniosła o kilka pięter znaczeń. Wciąż drepcząca, kłaniająca się, jakby zahukana sługa-przyjaciółka, okazuje się silną osobowością i mądrą kobietą, dzielącą z Butterfly jej troski, mnożącą radości. Wielkie brawa za wzruszający duet "Scuoti quelle fronda".
Nie sprawił zawodu Zbigniew Macias - ulubieniec publiczności nie tylko za niezrównanego Scarpię, ale i za Don Kichota, i za Tewjego. Macias nawet na chwilę nie przestawał być porywający wokalnie i aktorsko: w każdym calu nienaganny, perfekcyjny, świetny. Do tej trójki artystów należy cały II akt i trzeba przyznać, że im właśnie zawdzięczaliśmy momenty, gdy ze sceny "wiało" Metropolitan Opera.
Występujący w roli Pinkertona Ireneusz Jakubowski przyczyniał się do zgoła innych "wiatrów": pozbawionych emocji, siły, uroku, barw. "Kreacja" śpiewaka pozwala skłonić się do domysłów, iż niebezpiecznie blisko jest mu do rodzaju artystów, którzy za pozostawienie ich w teatrze całują ślady stóp swego dyrektora.
