"Dwustronne lustro"
"Funkcją sztuki jest pomóc człowiekowi w poznaniu samego siebie po to, by mógł zbliżyć się do innych ludzi" - stwierdzał w swym artystycznym credo Arthur Miller (ur. 1915), jeden z najwybitniejszych dramaturgów amerykańskich. Jego sztuki: "Śmierć komiwojażera", "Czarownice z Salem" i "Widok z mostu" zyskały autorowi opinię moralisty i szczególnie wrażliwego na polityczne i społeczne uwarunkowania swych bohaterów.
Opublikowane w 1980 roku, w zbiorze "Dwustronne lustro", sztuki prezentują nowego Millera. Dawniejszy realizm zastąpiła nastrojowość, a moralistyka ustąpiła miejsca psychologicznej refleksji.
"Dwustronne lustro" składa się z dwóch jednoaktówek. Wystawiano je dotychczas jako jeden spektakl. TVP ze względu na długość emisji całości "Dwustronnego lustra" zdecydowała się rozbić przedstawienie na dwie części.
Rozpocznie go dłuższa z jednoaktówek "Coś w rodzaju miłości" (poniedziałek, Jedynka 20:15). Ma ona charakter opowiastki kryminalnej przypominającej schematy detektywistycznych filmów amerykańskich. Znerwicowaną call girl Angelę odwiedza prywatny detektyw Tom O'Toole. Okazuje się, że ich znajomość trwa pięć lat tyle ile śledztwo, które prowadzi Tom, aby zdobyć dowody niewinności swego klienta. Związek między świadkiem a detektywem zmienia się w dziwną grę, której właściwym celem nie jest poznanie prawdy, lecz fascynacja drugim, nigdy do końca nie określonym, człowiekiem.
Bohaterami odmiennej w nastroju "Elegii dla jednej pani" (środa, Dwójka 22:00) są właścicielka butiku i klient poszukujący prezentu dla swej umierającej kochanki. W tej sztuce realistyczny początkowo obraz sytuacji ulega poetyckiemu przetworzeniu. Właścicielka dowiaduje się coraz więcej o partnerce swego rozmówcy i upodabnia się do niej. Zmienia charakter, osobowość, sposób mówienia. Autor pozostawia widza w niepewności stwarzając możliwość różnych interpretacji. Czy była to realistyczna, choć dziwaczna wizyta klienta? Czy rodzaj gry między dawnymi znajomymi? Miller nie rozstrzyga tego, akcentując tylko niepoznawalność rzeczywistości i relatywność prawdy.
