Usiądźcie i bawcie się dobrze
- Chciałem zaktualizować istniejąca bajkę, przystosować ją do współczesności. Akcja spektaklu została osadzona w latach 50. W tamtych latach we Włoszech panowała niezwykła atmosfera wzrostu gospodarczego, entuzjazmu wyjścia z wojny, pozytywnego rozwoju. Zainspirowała mnie pozycja kobiety, która zaczęła się pięknie ubierać, rozwijać itd. Wydaje mi się, że sytuacja lat 50. we Włoszech jest podobna do obecnej w Polsce. To czyni ten spektakl bardzo aktualnym - mówi Giorgio Madia, choreograf "Kopciuszka" w Operze Krakowskiej.
Usiądźcie i bawcie się dobrze - mówi GIORGIO MADIA, tancerz Baletu Bejarta i solista San Francisco Ballet, choreograf, reżyser premiery baletowej "Kopciuszek' [na zdjęciu]
Co Pana zafascynowało w słynnej bajce o Kopciuszku?
- Przede wszystkim - mit Kopciuszka, dziewczyny pochodzącej z nizin społecznych, która może marzyć o życiu w wyższej sferze i której marzenie się spełnia
Kopciuszek to mit nieustannie obecny w kulturze.
- Bo to opowieść o szczęśliwym zakończeniu. Ale najbardziej ciekawym momentem w tej bajce jest dla mnie stan marzenia o lepszym życiu; marzenia, które w końcu zamienia się w rzeczywistość. Takie historie są wokół nas. Zdarzają się niemal każdego dnia Choćby Anna Netrebko, wielka gwiazda Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Mało kto wie, że wcześniej była w Moskwie sprzątaczką.
Czy to znaczy, że każdy z nas gdzieś głęboko wierzy, że jest Kopciuszkiem, że dostanie dostrzeżony.
- Myślę, że tak. W bajce Kopciuszkowi dopomogło szczęście, a w życiu na ogół bywa że jedynie ciężka praca może przynieść zmiany.
W historii baletu istnieją różne choreograficzne opracowania bajki "Kopciuszek", z których najsłynniejszy to balet Sergiusza Prokofiewa. Pan jednak postanowił napisać własne libretto. Dlaczego?
- Chciałem zaktualizować istniejąca bajkę, przystosować ją do współczesności. Akcja spektaklu została osadzona w latach 50. W tamtych latach we Włoszech panowała niezwykła atmosfera wzrostu gospodarczego, entuzjazmu wyjścia z wojny, pozytywnego rozwoju. Zainspirowała mnie pozycja kobiety, która zaczęła się pięknie ubierać, rozwijać itd. Wydaje mi się, że sytuacja lat 50. we Włoszech jest podobna do obecnej w Polsce. To czyni ten spektakl bardzo aktualnym.
Kim zatem będzie książę?
- Przystojnym, pięknym, aroganckim narcyzem. Kopciuszek będzie z nim szczęśliwy, będzie wiódł przy nim życie usłane różami bez kolców. Będzie jak w bajce.
Dlaczego do spektaklu dobrał Pan muzykę Rossiniego?
- Kopciuszek jest bardzo optymistyczną, wesołą opowieścią. Chciałem zatem, by rozegrała się ona przy wesołej muzyce, w utworach o pozytywnym wydźwięku. Zależało mi przede wszystkim, aby przenieść balet w przestrzeń współczesną, nadać mu współczesny rytm: muzykę w szybkim tempie i szybko zmieniające się obrazy. Stąd pomysł na muzyczny kolaż dynamicznych fragmentów Rossiniego. Będzie jak w Internecie, jak w reklamach, jak w telewizji, czyli obrazy i tematy będą się szybko zmieniać. Jestem synem telewizji, dorastałem w innym tempie; mój czas koncentracji na jednym obrazie jest krótki, dlatego spektakl rozegra się w szybkim rytmie.
Dlaczego Rossini? Jest przecież tyle wesołych utworów w historii muzyki.
- Bo jego muzyka jest bombą energetyczną; została tworzona dla rozbawienia publiczności, dla rozrywki. Zdecydowałem się pokazać nieznane utwory Rossiniego z cyklu np. "Grzechy starości", czy kwartety smyczkowe.
Na co chciałby Pan tym spektaklem zwrócić uwagę?
- Teatr służy przede wszystkim temu, aby uwolnić myśli, oddalić je od codzienności. Chciałbym powiedzieć: usiądźcie i bawcie się dobrze.
