"Miłość" według Iredyńskiego
"Miłość" w reż. Marka Kasprzyka w Teatrze Logos w Łodzi. Pisze Mariusz Goss w Rzeczpospolitej.
Teatr Logos z Łodzi wystawił 41 premierę. Aktorzy poszukiwali zagubionej miłości.
Na deski sceniczne powrócił świat wykreowany przed laty w tekstach Ireneusza Iredyńskiego. Pomysłodawca i reżyser przedsięwzięcia - debiutujący w tej roli Marek Kasprzyk zestawił obok siebie trzy historie. Dzieli je wiele - są tu trzy różne pokolenia oraz trzy odmienne konwencje dramatyczne, łączy jedno - gorzka i przewrotna refleksja o tym, jak niezwykle trudno jest w rutynie życia odnaleźć i zbudować prawdziwe więzy.
- Nie zgadzam się z otaczającą rzeczywistością, dlatego sięgnąłem po Iredyńskiego, który opowiada o ludziach, którzy siedzą obok siebie, rozmawiają, ale nie potrafią się ze sobą porozumieć - mówi Marek Kasprzyk. - Życie wypełniają im miałkie seriale i rozrywkowa papka, serwowana w telewizorze, bożku naszych czasów. Iredyński potrafił obserwować rzeczywistość, a jego spostrzeżenia pozostają aktualne, choć dekoracje z czasów PRL, w których tworzył, odeszły w zapomnienie. Kasprzyk zbudował swój spektakl konsekwentnie, każdy z epizodów opierając na odmiennym pomyśle. W tym celu posłużył się nie tylko klasycznym (choć pozornym) dialogiem, ale także prowadzoną w bolesnym dwugłosie relacją czy też parodią i groteską. Niezależnie jednak od konwencji główną rolę w tym przedstawieniu gra słowo, będące kluczem do odkrycia prawdy o kolejnych bohaterach.
Z zadaniem wyznaczonym przez reżysera poradził sobie zespół aktorski. To dzięki niemu Logos w swojej 41. premierze zaprezentował to, co od lat jest jego mocną stroną: odniósł się do ludzkich problemów, wykorzystując umowną, niemal ascetyczną scenografię oraz dyskretną i jednocześnie ważną muzykę.
Ponadgodzinny kameralny, więc w dwójnasób poruszający spektakl można (i trzeba) potraktować jako arcyważne pytanie o to, czym (nie) jest miłość, zwłaszcza wtedy, gdy - jak w programie podpowiadają jego twórcy - "umiera z zaniedbania".
