Legenda o świętym Mikołaju
Patron uczonych, żeglarzy, małych chłopców, piekarzy, złodziei, kancelistów parafialnych i panien, które chcą wyjść za mąż. Broni przed ogniem i wilkami. Przynosi prezenty. Przedmiot westchnień wszystkich dzieci. Święty Mikołaj. Przedstawienie Krzysztifa Zalewskiego z nieprzypadkową, bardzo ciekawą scenografią jest próbą przybliżenia dzieciom tej tajemniczej postaci. Udana próbą. Święty Mikołaj z "Legendy" to mały chłopiec (świetny Grzegorz Buda) - ma w sobie trochę zwyczajnej codzienności i trochę magii, akurat w takich proporcjach, że bardzo łatwo go polubić.
Jest jednak w tym spektaklu coś, co może nie jest jakimś szczególnym mankamentem, ale bez czego przedstawienie byłoby bardziej przejrzyste. Chodzi o nagromadzenie różnych symboli, tropów, poszarpanych i urwanych w połowie wątków, które same w sobie są bardzo interesujące, ale ich spiętrzenie i skomplikowanie zabija dramatyzm spektaklu.
Mamy tu mnóstwo cytatów z Pisma Świętego, długi wykład na temat krzyża koptyjskiego i egipskich hieroglifów, świątynię Boga Słońca Elekabala i jego dosyć przerażającego kapłana, pytania o życie po śmierci (czy zmarła mama małego chłopca jest w niebie czy "w ziemi, tej pod nogami, i obróciła się w proch"?), tajemniczego dzikiego psa i zbieracza złota, który mówi o Chrystusie. Na dodatek akcja dzieje się w dwóch planach - jednym jest dzieciństwo Mikołaja, a drugim (we współczesnym blokowisku) wieczór wigilijny chorego chłopca, którego tata cudem zdobywa pieniądze na lekarstwa.
Przez to rozmnozenie wątków w spektaklu nie ma stopniowych napięcia - nie ma przełomów, zwrotów, błahych i istotnych epizodów; wszystko jest tak samo ważne i nie do końca jasne. Obawiam się, że dla wielu, zwłaszcza młodszych dzieci, "Legenda o Świętym Mikołaju" mimo swej niewątpliwej urody i starannej realizacji może być niezrozumiałym i przytłaczającym przeżyciem.
