Życie może być piękne
Świat, zdaniem Hrabala, jest gigantyczną knajpą
Rytualne biesiady przy knajpianym stole.... taka knajpa jest małym uniwersytetem, gdzie pod wpływem piwa ludzie opowiadają sobie historie i zdarzenia, a nad głową, niczym dym z papierosa, unosi się wielki znak zapytania absurdu i dziwności życia. Złote myśli.... Banalne rozmowy o banalnych sprawach. Odpływamy!!! Przyjdźcie wszyscy! - Napijemy się, pogadamy. Przekonacie się, jak piękne może być życie! - te słowa Bohumila Hrabala stanowią świetną zachętę do obejrzenia najnowszej premiery w Teatrze Współczesnym. Będzie nią adaptacja sceniczna opowiadania "Bambini di Praga", które napisał w 1947 roku. Vaclav Nyvlt, przyjaciel pisarza, dokonał wkrótce jego adaptacji scenicznej. Teraz Agnieszka Glińska przygotowała spektakl w gwiazdorskiej obsadzie. Wystąpią m.in. Marta Lipińska, Zofia Kucówna, Agnieszka Suchora, Krzysztof Kowalewski, Damian Damięcki, Janusz Michałowski, Bronisław Pawlik i Leon Charewicz. Będzie to polska premiera tego utworu i jedno z pierwszych opowiadań Hrabala wystawionych na polskich scenach. Twórczość czeskiego pisarza spopularyzowały u nas przede wszystkim takie filmy jak "Postrzyżyny" czy "Pociągi pod specjalnym nadzorem". Żyjący w latach 1914-1997 Hrabal był z wykształcenia prawnikiem, lecz drzemiące w nim od dzieciństwa: niespokojny duch i ciekawość życia sprawiły, iż niezwykłe były jego losy. Był robotnikiem, kolejarzem - dyżurnym ruchu, komiwojażerem, pracował w hucie, w składnicy makulatury, i... w teatrze. Fascynujące doświadczenia z wędrówki przez życie i barwy świata, które poznawał, odbijały się, jak w lustrze, w jego utworach.
Hrabal pisał: "... ktokolwiek do mnie przyjdzie, kogokolwiek spotkam, to tak się w niego wsłuchuję, że zapominam o sobie... Ja jestem tylko aparatem fotograficznym, taśmą magnetofonu... Ten lepszy człowiek we mnie, ten mój nauczyciel radzi, żebym zawsze trzymał stronę tych, których kochałem... stronę szaleńców i zwykłych ludzi, bezrobotnych i zagubionych, którzy są bliscy tego, by znaleźć się na dnie, dzieci i ładnych panienek,... ludzi niezbyt wykształconych i może właśnie dlatego kochających zwyczajne rzeczy i gadki przy piwie, którym już nic innego nie pozostało oprócz honoru... którzy potrafią wyhodować w ogródku ziemniaki i rzepę, którzy karmią prosiaki...".
- O postaci, którą gram, mogę powiedzieć krótko: niezwykle elegancki, taktowny i bardzo ludzki oszust - powiedział "Rz" Krzysztof Kowalewski, który przyznał, że bardzo ceni Hrabala za umiejętność ukazywania jaśniejszej strony życia. - Hrabal należał do grona nielicznych pisarzy, obdarzonych fenomenalną siłą wyczarowania niezwykłej galerii postaci. Bardzo bliskie jest mi jego spojrzenie na świat, pełne ciepła i tolerancji wobec ludzkich słabości. Hrabal po prostu akceptuje człowieka takim, jaki jest. Zarówno z jego zaletami, jak i wadami, których przecież każdy z nas nie jest pozbawiony.
