Ślepcy na wielbłądzie
"Ślepcy" w reż. zespołowej pod kier. Marka Strąkowskiego na Scenie Off Teatru Nowego. Pisze Renata Sas w Expressie Ilustrowanym.
Gratuluję aktorom determinacji, z jaką wykonywali swój zawód. To, co zaproponował Marek Strąkowski podczas czwartkowej premiery "Ślepców", inaugurującej Scenę OFF Teatru Nowego, upoważniało ich do ucieczki w popłochu. Zostali jednak i to nie bez powodu, bo reżyseria była pod kierownictwem, ale zbiorowa. Ostatecznie potwierdziła się mądrość starej anegdoty, zawarta w odpowiedzi na pytanie co to jest wielbłąd - że to koń, ale zaprojektowany przez kolektyw...
Ten "wielbłąd" okazał się nie tylko ośmiogarbny (na scenie trwa aktorska ósemka), ale jeszcze doposażony w podświetlaną probówkę-gigant z balansującym w niej ludzkim płodem.
Fragmenty tekstu Maurice'a Maeterlincka poplątane zostały z dywagacjami filozoficznymi. Płyną więc stwierdzenia typu "widzialność jest możliwością bycia widzialnym", "relacja ze światem nie jest synonimem istnienia".
Ślepcy snują się po podłodze-ekranie, na którym wyświetlane są ich portrety. Co jakiś czas Strąkowski próbuje uatrakcyjnić płynący słowotok np. kopulacją albo odsłonięciem biustu aktorki - ilustrując tak stwierdzenie: "poznajemy świat przez to, że myślimy, nie widzimy"... Do tego dodaje niemieckie melodie z lat słusznie minionych.
Patrzeć nie bardzo było na co, a myśli odszukać trudno, choć inscenizacja zapowiadano jako obraz ludzkiej kondycji, szukania porozumienia, manipulacji nękającej nas, współczesnych...
W ulotce zawierającej credo sceny napisano: "OFF Nowy to teatr nowoczesny. Przyswaja rzeczywistość, aby ją zdemaskować". Jeśli inaugurację uznać za rodzaj wykładni tego, o co chodzi OFF Nowemu, rzeczywistość wyobrażeń o teatrze awangardowym istotnie można uznać za zdemaskowaną.
