Marzenia psa
Miała Troja swego Homera, mają i psy swego wiernego barda. Jest nim Ludwik Jerzy Kern. Poświęcił psom wiele ślicznych wierszy w tonacji żartobliwo-lirycznej. Rozważał, co się dzieje w psie, co psu się śni, w jaki sposób pies kocha psicę, i w jaki - Pana i Panią. Psa uczynił także bohaterem książeczki dla dzieci pt. FERDYNAND WSPANIAŁY. Warszawski TEATR KOMEDIA gra z dużym powodzeniem musical, oparty na tej książce. Autor dopisał kilkanaście piosenek, adaptacji scenicznej dokonała Halina Krzyżanowska, muzykę skomponował Roman Czubaty, całość reżyserował Zbigniew Czeski, a scenografię opracowała Liliana Jankowska. Co z tego wynikło?
Treścią musicalu są przygody psa, który we śnie przemienił się w człowieka, pozostając po trosze psem. Przyglądanie się naszemu światu oczami psa stanowi źródło komizmu w tym przedstawieniu (np. pies-klient restauracji zachwycony będzie kościstym schaboszczakiem, człowiek-klient zażąda książki zażaleń). Ferdynand spaceruje po ulicy, wstępuje do krawca, do restauracji, do hotelu, do dentysty...
Główną rolę gra Józef Osławski, za mało charakterystyczny jako pies Ferdynand, jednak bardzo sprawny ruchowo i wokalnie. Zaletą reżyserii są sceny taneczno-śpiewane ("balet" manekinów, turystów, parasoli). Wykonuje je grupa aktorów lekkich i szybkich w ruchu, którzy chwycili trafnie styl musicalu. Ułatwiła im to muzyka - może niezbyt odkrywcza w typie melodii, ale ostra, rytmiczna, dobrze zinstrumentowana, łatwa do zapamiętania (piosenka Dyrektora hotelu, Parasolnika i in.).
Myślę, że Czubaty należy do tych kompozytorów, którzy mają szansę napisać prawdziwy polski musical, na jaki od dawna czekamy. Ładnym pomysłem jest usadowienie orkiestry na scenie - wprost na dachach sennego miasteczka z psich marzeń; także ogromne stopy Pana w prążkowanych skarpetach, przy których drzemie Ferdynand w prologu i epilogu przedstawienia. Przedstawienia o tym, jak to Człowiek, Istota Wspaniała, wyobraził sobie, że największym marzeniem psa - nawet wspaniałego - jest przemiana w człowieka.
Czy to niezbyt wygórowane poczucie własnej wspaniałości, proszę ludzi?
