Wieczernik
Głównym bohaterem swego "pasyjnego" dramatu uczynił Ernest Bryll apostoła Tomasza. Ten uczeń Chrystusa w tradycji chrześcijańskiej określany jest jako "niewierny". Problem wiary w zmartwychwstanie jest głównym zagadnieniem tego współczesnego misterium. Miejsce akcji to tytułowy wieczernik, gdzie ukryli się po ukrzyżowaniu uczniowie Chrystusa.
Przerażeni, starają się zrozumieć, jak doszło do tego, że ten, który tak niedawno triumfalnie wjeżdżał do Jerozolimy, poniósł śmierć. Nie obywa się bez wymówek ani samooskarżeń. I Piotr, i Jan, i Jakub zadają sobie samym pytanie, czy i dlaczego zawiedli w godzinie próby.
Wreszcie Maria Magdalena przynosi wieść o zmartwychwstaniu. Wszyscy przyjmują ją z głęboką wiarą, ale ustawicznie wątpi Tomasz.
Utwór Ernesta Brylla doczekał się głośnego wystawienia w 1985 roku. Jego autorem był Andrzej Wajda.
"Wieczernik" był analizą sytuacji po klęsce (...) Inscenizacja uwypukliła aktualną problematykę dramatu, nie zatracając jego religijnego charakteru. (...) Było to widowisko skromne w sensie teatralnym, ale bardzo znaczące w sferze świadomości społecznej i politycznej w Polsce" - pisał Maciej Karpiński w monografii teatru Andrzeja Wajdy o słynnej inscenizacji "Wieczernika" w kościele na Żytniej.
Spektakl Grzegorza Królikiewicza ma z racji czasu powstania inny, uniwersalny wydźwięk. Reżyser zajmuje się tu bardziej analizą postaw poszczególnych uczestników dramatu. Widzi w nich ludzi, którzy muszą uporać się z własnymi słabościami. Przy tym twórca przedstawienia łączy walory poetyckie i refleksyjne tekstu z widowiskiem. Kolejne sekwencje "Wieczernika" (przerażenie, zwątpienie, oczekiwanie, radość...) układają się w odmienne nastrojem i kolorystyką "stacje" misterium.
