Kolumbijski romans
Rzadko się zdarza, aby idąc do teatru na poważną sztukę, trafić na komedię. Tę niespodziankę przygotował nam Teatr Wybrzeże. W miniony czwartek odbyła się, przekładana i oczekiwana z wielkim zainteresowaniem "Kronika zapowiedzianej ", według powieści Gabriela Garcii Marqueza, kolumbijskiego pisarza, jednego z najwybitniejszych prozaików XX wieku. Przybyli dyrektorzy Opery Bałtyckiej, Miniatury i aktorzy. Młody, ambitny reżyser Wojtek Klemm obiecywał bowiem, że będzie ostro, bezkompromisowo, radykalnie o stosunkach polsko-niemiecko-żydowskich.
Zaczęło się obiecująco. Nad sceną zawisła "Ostatnia wieczerza" Leonarda da Vinci. Z boku zbudowano dziwne, przeszklone pomieszczenia. Na środku sceny stanął długi stół, zasłany białym obrusem. Zasiedli przy nim bliźniacy Pedro i Pablo (Ryszard Jasiński i Grzegorz Gzyl), pijąc rum z Niemcem (Grzegorzem Rybińskim). Bliźniacy postanowili zabić uwodziciela siostry Żyda Santiago (Marcin Czernik).
Szykują się, rozmawiając przy okazji o polskich wadach, niemieckich kobietach i honorze, kłopotach z męskością. A wszystko podlane obficie rumem. Alkohol donosi dorodna Maria (Małgorzata Brajner). Pedro i Pablo są dumni z papieża Polaka, śpiewają hymn kibiców krakowskiej Wisły i piosenkę o szwoleżerach. Nie chcą sprzedać ziemi Niemcowi. W sztukę wplecione są teksty: Bolesława Prusa, Romana Giertycha i Andrzeja Leppera. Nie ma jednak zdarzeń scenicznych popychających akcję do przodu. Dwukrotnie ze sceny pada pytanie: - O co chodzi, budząc wesołość widowni. Publiczność śmieje się podczas spektaklu
często, ale chyba nie o to chodziło reżyserowi. Aktorzy próbują ratować własną skórę nadekspresją, z kiepskim skutkiem. Papierowa publicystyka nie wzbudza emocji. Sztuka kończy się sceną luźno nawiązującą do Jedwabnego. Miało być dramatycznie, było farsowo. Szkoda.
