Trzy siostry
"Szczycę się tym, że w świecie mówi się o naszym Teatrze Telewizji. To jest rzecz unikalna" - mówił profesor Aleksander Bardini w jednym z ostatnich wywiadów. W lipcu minie trzecia rocznica śmierci wybitnego znawcy teatru, reżysera i aktora; człowieka o wielkim autorytecie zawodowym i moralnym. Aleksander Bardini dla telewizyjnej sceny wyreżyserował przed 25 laty "Trzy siostry" Antoniego Czechowa - jedną z najważniejszych realizacji w historii Teatru Telewizji. Debiutowały w nim w rolach tytułowych trzy studentki warszawskiej PWST - Ewa Ziętek, Krystyna Janda i Joanna Szczepkowska. "Bardini umożliwił mi start - wspominała po latach Krystyna Janda - pokazał mnie publiczności. Na trzecim roku zagrałam Maszę w reżyserowanym przez niego w Teatrze Telewizji spektaklu Trzy siostry Czechowa w 1973 roku. A więc przed Człowiekiem z marmuru Andrzeja Wajdy. Byłam wtedy w piątym miesiącu ciąży. To była ze strony Bardiniego duża odwaga, że chciał pracować ze mną w takim stanie."
"Trzy siostry" napisał Czechow w roku 1900, a rok później miały one swoją prapremierę na deskach legendarnego MCHATU. To sztuka o niemocy, niemożności działania, czego symbolem jest tęsknota sióstr za Moskwą, która w ich opowieściach staje się mityczną krainą szczęścia. A tymczasem życie w prowincjonalnym garnizonie łamie ludzkie charaktery, niszczy szlachetne uczucia, czas przecieka wszystkim przez palce i nic nie wskazuje, aby bohaterowie byli w stanie przeciwstawić się temu wszechogarniającemu marazmowi.
Aleksander Bardini w swojej inscenizacji pozostał wierny Czechowowi, nie udziwniał, nie skracał zbytnio tekstu. Postawił na prawdę psychologiczną, ukazał te ludzkie dramaty bez nadmiernej teatralizacji i pustych gestów. Aż miło przypomnieć sobie świeże, a przecież już na swój sposób dojrzałe, aktorstwo Jandy, Szczepkowskiej czy Fronczewskiego, zanim jeszcze nabrali tak niekiedy dziś irytującej maniery aktorskiej. Wzrusza Tadeusz Kondrat w roli Fieraponta, starego, głuchego stróża.
