"Gra na jednego"
KOLEJNA premiera telewizyjnej Sceny Współczesnej, i to rozgrywającą się na terenie zakładu pracy, między robotnikami zatrudnianymi w tartaku A więc problem stosunku do pracy i życia przy najlepiej zarysowanym tle tzw. stosunków międzyludzkich. Szkoda, że tak ciekawe zagadnienie, trafnie i przez autora rozumiane, jakoś rozpływało się w sztucznie robionym naturalizmie i powodzi niewyraźnie podawanych kwestii. Szczęściem końcówkę poprowadził reżyser (DANIEL BARGIEŁOWSKI) najczyściej, przez co myśl główna miała szansę dotarcia do wytrwałego widza, a czas oglądania spektaklu nie poszedł na marne. Przyznam, że choć główna w zasadzie sprawa ułatwienia sobie życiowego startu, w tym wypadku poprzez nagłą karierę sportową (dość szybko i tragicznie przerwaną) sama w sobie warta jest przemyślenia, w poniedziałkowym spektaklu telewizyjnym - nadanym przez ośrodek wrocławski - zainteresowała mnie przede wszystkim kwestia stosunku człowieka do człowieka. A więc to, co wszystkich nas w pracy dotyczy, nawet jeśli nie jesteśmy utalentowani sportowo. Na przykładzie pierwszego zetknięcia z praca młodego Leszka Rotaka (bardzo dobra rola JÓZEFA SKWARKA) śledzimy jego kontakty ze starszymi kolegami. Ci bez szkoły są źle do niego nastawieni, bo czują się zagrożeni; starsi - w chwilach powodzenia - zazdroszczą chłopakowi szczęścia a w chwilach ciężkich - odgrywają się za to, że próbował łatwiejszej drogi. Działacze sportowi wykorzystują z kolei zapał zawodnika. Po kontuzji - wykluczają go natychmiast z grona uprzywilejowanych. Młody człowiek nie znajduje zatem ani pomocy, ani zrozumienia. Trafia się jednak jeden sprawiedliwy (Białek, ciepło zagrany przez ZDZISŁAWA KOKOZIENIA) i jego życzliwość na pewno więcej może pomóc niż kolejne zwolnienie lekarskie.
Mimo tych przykrych, jakże nam dobrze z codziennego życia znanych doświadczeń, uderza w finale tego widowiska niekłamany optymizm autora i jego wiara w wybranego przez siebie bohatera. To jest nie tylko sympatyczne, ale rokujące nadzieję co do dalszej drogi pisarskiej debiutującego właśnie dramaturga.
