Poznań. Prapremiera "Paranoików i pszczelarzy" w Ósemkach
Najnowszy spektakl pt. "Paranoicy i Pszczelarze" zaprezentował w środę w Poznaniu Teatr Ósmego Dnia. Przedstawienie autorstwa Ewy Wójciak ma charakter dokumentalny, wykorzystano w nim fragmenty reportaży, tekstów prasowych oraz wypowiedzi osób publicznych.
Jak tłumaczą twórcy spektaklu, "Paranoicy i pszczelarze" powstały z poczucia, że żyjemy w schizofrenicznym, podzielonym świecie, w którym toczą się dwie sprzeczne narracje.
Spektakl, inspirowany reportażem Gazety Wyborczej pt. "Jestem przeciętnym Polakiem", ma prezentować dwa nurty współczesnej polskiej rzeczywistości: agresywny, narodowo-patriotyczny, który próbuje budować tożsamość na fundamentach historii, odrębności i ran, a także drugi, niemedialny, tworzony przez "zwyczajnych" Polaków.
- W przedstawieniu staramy się zderzyć prawdę dokumentu z językiem groteski i nadekspresji - prostotę i powściągliwość połączyć z efektami wizualnymi. Opowiadamy ze sceny prawdziwe historie - chcemy bowiem, żeby to nie była opowieść fikcyjna, ale właśnie - w przeciwieństwie do fikcji, jaka nas otacza - żeby to była prawda - powiedziała Ewa Wójciak, autorka scenariusza i dyrektor teatru.
Teatr Ósmego Dnia zaplanował pięć pokazów otwartych "Paranoików i pszczelarzy" w połowie stycznia.
Teatr Ósmego Dnia uważany jest za najsłynniejszą polską grupę teatralną wywodzącą się ze studenckiego teatru kontrkulturowego lat 60. Powstał w 1964 roku w Poznaniu. W 1979 roku rozpoczął działalność jako teatr zawodowy. W 1985 roku został formalnie rozwiązany, a większość aktorów wyemigrowała do Włoch. Po 1989 roku działalność teatru w Poznaniu została wznowiona.
Podczas stanu wojennego zespół występował na ulicach i w kościołach. Artyści wielokrotnie byli szykanowani za swoją postawę polityczną. M.in. tego tematu dotyczy teatralna produkcja "Teczki", która powstała na podstawie akt byłej Służby Bezpieczeństwa. Do najgłośniejszych realizacji teatru zaliczyć można m.in. "Wprowadzenie do..." (1970), "Jednym tchem" (1971), "Sztafeta" (1971) i "Integracja" (1972).
Długoletnim liderem zespołu był Lech Raczak. Z teatrem współpracowali m.in. Jan A. P. Kaczmarek i Stanisław Barańczak.
