Krowodrza na Targówku
TADEUSZ KWIATKOWSKI, o którym Gustaw Holoubek mówił że jest nawet bardziej krakowski od niego, należy - można powiedzieć - do spadkobierców Krumłowskiego, Turskiego i Majerankowskiego. Któż to są ci panowie? A dokładniej - kim oni byli. Otóż byli to ojcowie krakowskiego wodewilu czyli widowiska śpiewającego. Bohaterem tych widowisk był lud ówczesnych przedmieść i okolnych wiosek krakowskich: Ludwinowa, Krowodrzy, Bronowic czy Zwierzyńca. Wprawdzie w pobok, teatrowi krakowskiemu, nieźle się nawet powodziło, pisali bowiem wtedy Wyspiański, Zapolska i Rydel, lecz wodewile nie skarżyły się na brak powodzenia. Zapisywały one plebejski folklor, opowiadały o jurnych dziewczynach i zapalnych chłopakach, kochliwych, gwałtownych, ale honornych.
Do tych wspomnień sięgnął i Tadeusz Kwiatkowski. Nie pierwszy zresztą raz. Stary Kraków jest jego pasją, choć i o dniu dzisiejszym nie zapomina, czego dowodem jego kabaret "Jama Michalikowa", egzystujący przy ulicy Floriańskiej już od przeszło 20 lat. We współpracy z Brunem Miecugowem i Jackiem Stworą.
Otóż Kwiatkowski napisał nowy wodewil "Romek i Julka". To trochę taki "Romans z wodewilu", a trochę "Krakowiacy i górale" Za "górali" występują tu chłopaki ze Zwierzyńca, za "krakowiaków" ich rywale z Krowodrzy. Wodewil wystawił Teatr na Targówku. Akurat dobrej miejsce. Spektakl sympatyczny, roztańczony i rozśpiewany, choć za długi. W programie załączonym do spektaklu tak pisze Tadeusz Kwiatkowski: "Może ktoś powie, że to nienowoczesne, że brak modnych songów, skrótów i tak zwanego współczesnego spojrzenia na epokę, może, lecz moje zamiłowania krakauerskie, sentyment do dziś przecież tak atrakcyjnych staroci, smakowanie w przebrzmiałych lecz urokliwych c.k. austriackich nawykach przezwyciężyły wszelkie stylizacje i modę. A aktualność? Ktoś kto chce to się dopatrzy."
No, nie dajmy się tylko zwariować. Nie będziemy się tego dopatrywać.
