Dla Bakki warto to obejrzeć
"Dawno temu, dziś" w reż. Anny Kękuś-Poks w Teatrze Polskim w Szczecinie. Pisze Ewa Koszur w Głosie Szczecińskim.
Gdyby nie znakomita kreacja Marii Bakki, która zagrała niemal swoje alter ego, spektakl "Dawno temu, dziś" pozostałby prawdopodobnie szybko zapomniany przez widzów.
Problem rodziny, składającej się z 90-letniej babci, jej zgorzkniałej córki, i nieco zdziecinniałego, 40-letniego wnuka - to temat niezbyt fascynujący.
Maria Bakka zagrała 90-letnią babcie, na 65-lecie pracy artystycznej. Zauroczyła widzów, którzy na trzech pierwszych spektaklach - przedpremierowych i na sobotniej premierze - zgotowali aktorce owację na stojąco. Aktorka zadziwia znakomitą kondycją fizyczną, i psychiczną. A także grą na scenie. Jej rola w sztuce Victora Lanoux jest bodaj najtrudniejsza. Bo musi zagrać sędziwą osobę, której miesza się rzeczywistość ze wspomnieniami sprzed siedemdziesięciu lat. Z czasem, kiedy była młoda, szczęśliwa i zakochana. Czas - miniony i obecny - miesza się jej z minuty na minutę. Raz bierze swojego wnuka za młodego męża Tomasza, a za chwilę dziwi się, że jej wnuk udaje 20-latka, podczas gdy tak naprawdę ma 40 lat. Córka Magda raz wydaje się jej własną matką, którą prosi o zgodę na ślub z Tomaszem, a potem dziwi się, że córka postradała rozum, Gdy ta przyjmuje konwencję przyjętą przez wszystkich.
Wobec znakomitej kreacji Marii Bakki, pozostali aktorzy wypadają dość blado. Zwłaszcza nieprzekonująca jest Danuta Chudzianka w roli córki, która ubolewa nad demencją matki, a raczej, jak nazywa to brutalnie, jej zidioceniem. Najlepsze są sceny wcielania się Michała Janickiego w rolę narzeczonego Tomasza, komiczny jest Jacek Polaczek w roli akordeonisty - bezimiennego Pana Z Ławki, który chwali status człowieka bez nazwiska i tożsamości.. Te sceny udały się aktorom i reżyserce Annie Kękuś-Poks. To jednak przede wszystkim dla Marii Bakki warto się na spektakl "Dawno temu, dziś" wybrać do Teatru Polskiego.
