Artykuły

Z głębi sali podchodzi ku scenie zakuty w zbroją rycerz. Trzy razy uderza rękawicą we wrota zamku w Elsynorze. Imitująca zamkowe wierzeje stalowa kurtyna idzie ze zgrzytem w górę. Ze sceny padają pierwsze słowa arcydzieła.

Tak rozpoczyna się w Teatrze Narodowy w Warszawie przedstawienie "Hamleta" Szekspira, w reż. Adama Hanuszkiewicza, z Danielem Olbrychskim w roli tytułowej, ze scenografią Mariana Kołodzieja. Trwają ostatnie próby. Premiera - 16 kwietnia.

Jaki będzie "Hamlet" roku 1970? - pytamy podczas próby, reżysera.

- Odpowiedzią na to pytanie będzie samo przedstawienie - mówi Adam Hanuszkiewicz. - Cała metoda pracy nad "Hamletem" to uważne czytanie tekstu. Swego czasu panowała w krytyce moda określania książki jaką Hamlet z danego przedstawienia czyta. Hamlet Olbrychskiego, żyjąc mocno w naszej rzeczywistości, we współczesnym świecie - powinien czytać "Hamleta" Szekspira. I myśleć. Każdy "Hamlet" jest taki jak jego epoka. Zagrać "Hamleta" - to znaczy zarejestrować w przedstawieniu problemy naszego czasu. Nasze zadanie polega na stawianiu podstawowych pytań naszej epoce i współczesnemu człowiekowi. Problemy "Hamleta" to są problemy młodego pokolenia. Wahania bohatera nie płyną z jego słabości. Są wynikiem konfliktu między poczuciem odpowiedzialności a prawem do działania.

A oto co powiedział nam na temat swej roli Daniel Olbrychski:

- W tej sztuce można znaleźć wszystko, ale zawsze coś się wymyka naszej uwadze, czy próbie definicji - i na tym polega urok i fascynacja "Hamletem". Zadaniem aktora jest wypełnić te luki coraz nowymi treściami, jakie niesie czas. Z Hamletem trzeba wyjść na scenę i z Hamletem trzeba żyć. Trzeba na tyle interesująco zaistnieć przez parę godzin na scenie, żeby skłonić widza do zainteresowania - do myślenia. Zdaję sobie sprawę, jak trudne zadanie stoi przede mną i będę się starał wykonać je najlepiej jak potrafię. To co mogę powiedzieć na temat roli, chciałbym powiedzieć grą.

[data publikacji artykułu nieznana]