Ostrowski i Szekspir
I znów mamy do zanotowania dwa niewątpliwie osiągnięcia teatrów telewizji. Piszę: teatrów, ponieważ chodzi mi o teatr warszawski i łódzki, zwany Popularnym. Warszawski wystawił znakomitą sztukę Aleksandra Ostrowskiego "Bez posagu". Rzecz dzieje się wśród ludzi okrutnych, bezlitosnych. Prawo do okrucieństwa, do igrania cudzymi uczuciami i cudzym życiem dają im pieniądze. Albowiem akcja sztuki rozgrywa się w środowisku kupców-milionerów. Charakter tych ludzi określają tylko i wyłącznie pieniądze. Za nie można kupić wszystko: miłość, honor, przywiązanie, godność. Larissa jest właśnie panną bez posagu. Piękna, wykształcona, utalentowana, mądra kobieta nie może wyrwać się z zaczarowanego kręgu, którego obwód nakreślił właśnie pieniądz. Obraca się w tym kręgu za sprawą swojej matki, po trosze rajfurki, a przede wszystkim kobiety zachłannej, dążącej za wszelką cenę do wzbogacenia się. Jedynym prawdziwym człowiekiem w życiu Larissy jest skromny urzędnik, Karandyszow. I własnie za jego sprawą Larissa ginie. Pozornie triumfuje w dalszym ciągu wszechmoc pieniądza.
Ta wspaniała sztuka znalazła równie świetnych odtwórców. W roli Larissy wystąpiła, dawno nie widziana na ekranie TV, Nina Andrycz. Karandyszowa zagrał bardzo dobrze i bardzo powściągliwie Ignacy Gogolewski. w pozostałych rolach wystąpili: J. Macherska (matka), K. Wichniarz (Knurow), A. Szalawski (doskonały Paratow), M. Pawlicki (Wożewatow), I. Machowski (bardzo ciekawa postać Robinsona), E. Wichura (Gawryła), M. Maciejewski (Ilia) oraz K. Dębicki (Iwan). Interesująca i trafna była reżyseria Jerzego Antczaka. Zwracało uwagę piękne tłumaczenie Jerzego Jędrzejewicza.
Popularny Teatr TV z Łodzi pokazał komedię Williama Szekspira Z Hübnera. Było to bardzo oryginalne odczytanie sztuki. Wyeksponowano te wątki, które wskazywały na protest przeciwko tyranii, na umiłowanie wolności. W ten sposób tak znana komedia Szekspira, komedia miłosna, zyskała nieoczekiwanie akcenty społeczne, a tym samym stała się bardziej współczesna.
