"Parnoja według Peryta"
Znosiłam cierpliwie recenzje Jana Koniecpolskiego, ponieważ omamianych spektakli jeszcze nie oglądałam. 16 maja br. w Ateneum oglądałam "Operę za trzy grosze'' Bertolta Brechta. Uważam, że wieczór spędziłam pożytecznie. Należę do tych wybrańców losu, którzy oglądali "Operę" w Berliner Ensemble. Język niemiecki znam możliwie. Recenzja Jana Koniecpolskiego "Paranoja według Peryta" (POLITYKA 22) wyprowadziła mnie z równowagi, nie ochłonęłam i stąd korespondencja. "W kwestiach gustu nie należy się spierać" jak mawiali starożytni Rzymianie. Zawododowo staram się wymierzać sprawiedliwość, przemawiają do mnie dowody. Czy Jan Koniecpolski był świadkiem drzemki Andrzeja Hausbrandta na "Operze" i stąd odmienna ocena roli Jenny w wykonaniu Igl Cembrzyńskiej? Ja oglądałam Krystynę Jandę. Była znakomita jak zawsze. Skoro już o znakomitościach mowa to nie mogę zrozumieć ciągłego powtarzania sformułowania - "jak zwykle" odnośnie Jana Świderskiego. Przyklejony nos jest sprawą charakteryzacji aktora. Pogłębienie roli w kierunku Górki-Dostojewski-Rittner jest sformułowaniem bardzo nieprecyzyjnym. Dostojewskl to temat rzeka. O jakie role chodzi recenzentowi? Czy Peachuma należy kojarzyć z Baronem z "Na dnie" Gorkiego? Ofiarą padł także Jerzy Kryszak, który rzucił Kraków dla Warszawy. Oglądałam Kryszaka w "93" Przybyszewskiej. Wiadomo mi, że start warszawski to Ateneum. Czy ta Warszawka, którą Kryszak zdaniem recenzenta przesiąknął, to także Ateneum? Chyba Jan Koniecpolski zgodzi się ze mną, że Ateneum to teatr pierwszorzędnych aktorów, a więc z takich wzorów nie można się zmienić w swoje przeciwieństwo - jak to recenzent przypisuje Kryszakowi. Kolekejonuję recenzje teatralne w ogóle. Biję się z myślami, czy w swoich zbiorach umieścić Jana Koniecpolskiego? Krytyka swoje, a publiczność wali na "Operę" drzwiami, oknami to chyba nie?
