Przegrywamy z łomotem
U nas sztukę wysoką na odpowiednim poziomie uprawia nie wszędzie słyszalny radiowy Program II. Ostatnio stacja znalazła się w tak trudnej sytuacji, że z rozpaczy milczała przez minioną środę. Wszędzie można za to słuchać Programu I, który swe perły muzyczne emituje w poczuciu kulturalnej misji późnymi wieczorami - pisze Sławomir Pietras w swoim stałym felietonie w Angorze.
W zeszłą niedzielę pojechałem do Torunia. Od kilku lat w fosie miejskiej na początku lipca bydgoska Opera Nowa daje plenerowe wieczory operowe.'Przed rokiem była "Carmen". Teraz, 5 lipca - "Nabucco", mistrzowsko dyrygowany przez Macieja Figasa, z dobrą obsadą, świetnym chórem, mnóstwem statystów i scenografią niedawno zmarłego, wybitnego Andrzeja Sadowskiego.
Nocą postanowiłem przejechać pustymi o tej porze drogami aż do Kotliny Kłodzkiej, aby zdążyć na Lądeckie Lato Baletowe.
Było bezchmurnie, pełnia księżyca zalewała swym bladym światłem śpiącą ojczyznę. Włączyłem radio. Na wysokości Strzelna Pavarotti śpiewał "Mattinatę" Leoncavalla. Potem Bogusław Kaczyński ciekawie porównywał głos Villazona do głosu Dominga. Gdzieś za Koninem Montserrat Caballe wykonała wspaniałą, a w Polsce mało znaną, arię z opery "Luiza" Charpentiera. W dzieciństwie słyszałem tę przejmującą arię podczas recitalu Ady Sari na Wawelu. Potem już tylko w wykonaniu obdarzonej głosem anioła Poli Bukietyńskiej, której ,nuty dała inna zapomniana nasza wybitna śpiewaczka Aniela Szelmińska... i wkrótce po tym zmarła.
Gdzieś w pobliżu zalanego światłem księżyca Kalisza postanowiłem zadzwonić z samochodu do Bogusia z podziękowaniem za operowe niespodzianki w Programie I Polskiego Radia. Obsypany komplementami, zaczął wśród nocy opowiadać o swojej nowej książce, zagadkowo pomijając, o kim pisze w niej dobrze, a w kogo wali jak w bęben. Jej premierę zaplanowano podczas najbliższego Festiwalu Kiepury w Krynicy. Recenzje odkładam więc do końca sierpnia, nie później!
Jadąc dalej, usłyszałem, że Adam Rozlach ma zamiar rozmawiać z Lidią
Kozubek o Chopinie. Nagrania Scherza cis-moll i Poloneza A-dur w wykonaniu tej sędziwej pianistki - znakomite! W młodości, po ukończeniu konserwatorium katowickiego w klasie prof. Władysławy Markiewiczówny, brała kursy mistrzowskie u samego Artura Benedet-tiego-Michelangeli. I to słychać. Jakże ciekawie o tym mówiła, o interpretacjach muzyki Chopina i zainteresowaniach Pa-derewskim, którego operze "Manru" poświęciła książkę. Ona - pianistka!
Mniej fortunnie wypadła prezentacja nagrań Maestry sprzed kilku lat, dokonanych na zabytkowym instrumencie z roku 1860. W pewnym wieku granie na starym pudle zostawiłbym chyba komuś młodszemu.
Dojechałem do Wrocławia. Jakiż to piękny muzyczny wieczór w Programie I. Podobno jest tak w każdą niedzielę, już po serialach, thrillerach, łomotach i politycznych awanturach.
Na południu kraju, im bliżej granicy, zarówno nocą, jak i za dnia można swobodnie wybierać w bogatym repertuarze czeskich stacji radiowych. Zawsze trafi się tam na klasykę, repertuar operowy w wykonaniu Czechów, ciekawe audycje muzyczne z dobrymi komentarzami i nieustanną promocją muzyki rodzimej.
U nas sztukę wysoką na odpowiednim poziomie uprawia nie wszędzie słyszalny radiowy Program II. Ostatnio stacja znalazła się w tak trudnej sytuacji, że z rozpaczy milczała przez minioną środę. Wszędzie można za to słuchać Programu I, który swe perły muzyczne emituje w poczuciu kulturalnej misji późnymi wieczorami. Jeśli i to zostanie zagrożone, zamiast milczeć, wspólnie zawyje-my - donośnie, ostro, przeciągle...
Po przyjeździe, zasypiając pod Czarną Górą, myślałem o sztuce radia, które przez lata nie przegrało z fonografią, kinematografią i telewizją. Natomiast to my przegrywamy szansę sączenia wartościowej muzyki poprzez odbiorniki radiowe w domach i samochodach, parkach i kawiarenkach, przez słuchawki na ulicach i tam, gdzie nie przeszkadza to innym.
Przegrywamy z łomotem, wszechogarniającym...
