Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna Ivo Bresana (Teatr na Woli)
Oglądaliśmy już Szekspira firmującego nowofalowe manifesty. Szekspira pokoleniowego i musicalowego. Tym razem Szekspir objawił się w Głuchej Dolnej, dalmatyńskim odpowiedniku wsi z "Konopielki". Zderzając miejscowy aktyw oczekiwanie patetyczne tło dla małych świństw, kantów i szacherek. Nie tylko zresztą tło: skalę. W granicach regionu - przewodniczący spółdzielni Matę Bukarica jest tyranem równie groźnym, co królowie z dramatów i kronik... Komedia Bresana jest mądra i zabójczo dowcipna. Jej humor ma w sobie coś z jurnej wesołości ludowego moralitetu, szopki, Herodów, chodzenia z turoniem. Taką też koncepcję reżyserską obrał Kazimierz Kutz. Pomogli mu w tym scenograf Marian Kołodziej i kompozytor Edward Pałłasz. Zrozumienie specyfiki utworu Bresana dało o sobie znać również w sposobie gry aktorskiej. Styl realistycznej groteski pozwolił na zarysowanie kilku świetnych sylwetek. Mam tu na myśli role: Marii Chwalibóg (bufetowa), Konrada Morawskiego (Puljo), Mariana Rułki (nauczyciel). Osobne miejsce należy się Tadeuszowi Łomnickiemu. Jego "Bukara" to ktoś żywcem przeniesiony z ludowej ballady, w rzeczywistość, która go uwzniośla. W scenie pijatyki Łomnicki przeprowadza wspaniałe studium zachłyśnięcia się władzą absolutną, która demoralizuje absolutnie. Każde słowo, każdy gest nabierają znaczenia. Przewodniczący spółdzielni wierzy w to, że jest królem. Lubi swoje królowanie - projekcję siły i witalności... Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna to jedno z najciekawszych wydarzeń sezonu. Teatr na Woli raz jeszcze dowiódł, iż nadzieje, jakie z nim wiązano, mają pokrycie w faktach.
P.S. Przekład Stanisława Kaszyńskiego nie ułatwia pracy aktorom. P. Kaszyński sprzedaje dowcipy grubo poniżej kursu dinara.
