Artykuły

Teatr Rampa w Warszawie: PAOLO CON TE. Scenariusz, teksty piosenek, oprawa plastyczna i reżyseria: Andrzej Strzelecki, muzyka: Paolo Conte. Premiera 16, 17 XII 1995.

Przedstawienie, które Andrzej Strzelecki zrealizował w oparciu o songi włoskiego pieśniarza, mogło być bibelotem, efektownym podarunkiem dla publiczności od Teatru Rampa. Stało się inaczej. Fabuła spektaklu - historia trzech zakochanych par, które rozstają się na początku przedstawienia i wracają do siebie w finale - miała być pretekstem dla wyśpiewania niewypowiedzianych uczuć, sentymentalnych nastrojów, cichych pragnień. Okazała się jednak nużąca, pozbawiona lekkości, dynamiki i dowcipu. Schematycznie zarysowane scenki wpisane w dość tandetną kolorystycznie dekorację pozostawiono bez point. Ktoś powie: w muzycznym przedstawieniu dramaturgia nie jest ważna. Może. Ale pod warunkiem, że puste sytuacje wypełnią treścią piosenki. Tutaj zaś tylko niektórym wykonawcom (Joanna Pałucka, Anna Ścigalska, Grzegorz Kucias) udało się przekazać klimat piosenek Conte - odsłonić charakterystyczną dla jego muzyki (z dobrymi zresztą tekstami Strzeleckiego) liryczną chropowatość, szorstkie brzmienie skontrastować łagodnym tonem interpretacji. Większości wykonań towarzyszyło to samo irytujące natężenie barw, bez zróżnicowania stanów emocjonalnych, bez próby odszukania dla siebie kontrapunktu w muzycznej odpowiedzi partnera.