Artykuły

Twórczość Włodzimierza Wy­sockiego i podobnych mu "nieprawomyślnych" poetów rosyjs­kich, przez długi czas zakaza­na, cenzurowana, prześladowana, wraz z poli­tycznymi zmianami trafiła na sceny estradowe i teatralne. Wielkim powodzeniem cieszył się w warszawskim "Ateneum" wieczór piosenek WŁODZIMIE­RZA WYSOCKIEGO, a w Teatrze Polskim we Wrocławiu, z powodu olbrzymiego zaintere­sowania widzów przeniesiono ze sceny kameralnej na dużą spektakl zatytułowany "Ósmy krąg", złożony z piosenek Wy­sockiego, Pasternaka, Rozenbauma, Galicza i anonimowych poetów. Inspiracją dla przed­stawienia była pieśń Jacka Kaczmarskiego "Epitafium dla Włodzimierza Wysockiego", napisana w roku 1980, tuż po tra­gicznej śmierci poety.

"To moja droga z piekła do piekła" mówi bohater epitafium i siedem razy przekracza zaklę­te kręgi rzeczywistości, w której przyszło mu żyć. Siedem obra­zów: syberyjskich zesłańców, podmiejskiej nędzy, upiornego miasta, zniewolonej sztuki, wódki-pocieszycielki, zdepta­nej sprawiedliwości i moralnego upadku. Za ostatnim, ósmym piekielnym kręgiem jest samot­ność, rozpacz, gorycz i strach.

I taka jest konstrukcja spek­taklu. Towarowa, żelazna winda zwiezie nas siedem pięter w dół, zatrzymując się na każ­dym. Będzie coraz śmieszniej i coraz straszniej, aż pozostanie dla nas, tylko dla nas krąg ostatni.

Telewizyjne przeniesienie spektaklu zrealizowane jest techniką mieszaną: część zdjęć wykonano w plenerze, a część w teatrze, podczas przedsta­wienia.