Igraszki z diabłem
JAN DRDA, AUTOR POWIEŚCI "MIASTECZKO NA DŁONI" I "MILCZĄCA BARYKADA", w Polsce znany jest przede wszystkim z kilku inscenizacji jego baśni scenicznej "Igraszki z diabłem". Prapremiera tej sztuki odbyła się w Pradze w 1945 roku, w trzy lata później rzecz wystawił Leon Schiller w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi. Sztuka i spektakl oszołomiły publiczność, znużoną wojną i okupacją, spragnioną rozrywki i humoru. Obok "Krakowiaków i Górali" adaptacja baśni czeskiego pisarza należy do najlepszych przedstawień, jakie wielkiemu twórcy polskiego teatru nowoczesnego udało się zrealizować po wojnie. O tym przedstawieniu tak pisał Edward Csato: "Subtelny koneser sztuki odgrywa przed widownią rolę prostego opowiadacza, który naiwnie opowiada naiwną baśń. Koneser czyni to z wielkim wyrafinowaniem, bawiąc się, a jednocześnie zachwycając prostotą wątku, który dał mu pretekst; roztacza zaiste pawie wachlarze humoru, dowcipu, zręczności i fantazji. Czyni to nie tylko dla własnej zabawy, ale i dla zabawienia widzów; i tę swoją intencję podkreśla bardzo wyraźnie. Nie zdradza im jednak, że najbardziej istotnym powodem, dla którego się na owe igraszki zdecydował, jest całkiem szczera wiara w prawdziwość myśli zawartej w naiwnym opowiadaniu. A przecież o to mu chodzi przede wszystkim. Tę wiarę pragnąłby tchnąć w widownię".
Nie mniej radości niż widzom dorosłym przedstawienie schillerowskie publiczności teatrów lalkowych sprawiała adaptacja Władysława Jaremy oraz późniejsze wystawienia "Igraszek" już zgodnie z tekstem autora. Jest to bowiem baśń osobliwa ożywiająca ludową fantazję, obficie nasycona jędrnym plebejskim humorem.
Zabawnie zapowiada się też widowisko przygotowywane według "Igraszek z diabłem" w telewizji.
