Artykuły

W Teatrze Narodowym premiera sztuki Antoniego Czechowa "Płatonow". Przekład Adama Tarna, układ tekstu i reżyseria Ada­ma Hanuszkiewicza, scenografia Xymeny Zaniewskiej i Ma­riusza Chwedczuka.

Rzadko grywana sztuka Cze­chowa, potrzebuje dużych "cięć" w tekście, skrótów scen, aby zmieścić się w dwugodzinnym przedstawieniu; oryginał sztuki trwałby prawie pięć godzin. Dra­mat obyczajowy, ostry w spoj­rzeniu na świat mieszczańskiej filozofii życia, obyczajowości, nuda codzienna tego świata, która zmusza ludzi do szukania nadzwyczajnych wrażeń, życia sa­lonowego, rozszerzania plotek, siania intryg. Świat, szukający "bohatera", którego można by­łoby uwielbiać, podziwiać, krę­cić się wokół niego.

Takim właśnie bohaterem jest Płatonow, który staje się cen­tralną postacią sztuki, miasta, salonu generałowej Anny Wojnicew. Człowiek nieciekawy, przeciętny, ale i sprytny, wyrasta nagle na bożyszcze mieszczańsko-arystokratycznego światka, w którym zaczyna grać pierwsze skrzypce. Dramat ludzi, którzy obracają się wokół Płatonowa, "podrywacza" i rzec można - oszusta matrymonialnego został - słusznie zresztą - przekształ­cony przez Hanuszkiewicza w komedię. Można dobrze się uba­wić patrząc i słuchając dialogów "miłosnych" Płatonowa i gro­madką kobiet, kręcących się wo­kół salonowego bohatera. Gra, jak każda tego rodzaju, w której co chwila wyskakują znaczone karty - musi się skończyć tra­gicznie.

Świetna obsada sztuki i znako­mita Zofia Kucówna w roli generałowej, Zdzisław Wardejn jako Płatonow, wśród wykonawców także Ewa Żukowska, Ewa Zię­tek, Halina Rowicka, Janusz Kłosiński, Kazimierz Wichniarz, Krzysztof Wakuliński i Jan Cie­cierski.