Artykuły

Pani Halina jest pedagogiem-instytucją, definicją poświęcenia się innym. Jest złotą kobietą, dobrym człowiekiem, ma doskonały kontakt z młodymi ludźmi. Uczy szacunku dla ludzi i słowa - o HALINIE MACHULSKIEJ mówią jej uczniowie.

Halina Machulska, pedagog, reżyser i aktorka świętuje urodziny. W niedzielę, 5 kwietnia z tej okazji w Teatrze Rampa o godz. 17 odbył się uroczysty wieczór.

Ciepły uśmiech, zniewalająca serdeczność i ogromny upór. Tak Halinę Machulską charakteryzują jej wychowankowie. A ma ich tysiące. Absolwentów Ogniska Teatralnego, Szkoły Aktorskiej, uczestników warsztatów dramy, obozów teatralnych.

Halina Machulska występowała w w teatrach w Opolu, Lublinie, Łodzi i Warszawie. W 1970 r. zadebiutowała jako reżyser. Wspólnie z mężem - zmarłym w listopadzie Janem Machulskim - założyli Teatr Ochoty. Kierowali nim razem do 1996 r. To przy nim powstało Ognisko Teatralne dla dzieci i młodzieży, które z krótką przerwą działa do dziś (teraz w siedzibie przy ul. Bartyckiej). To w nim zarazili się aktorstwem m.in. Katarzyna Figura, Agnieszka Dygant, Edyta Jungowska, Piotr Adamczyk.

Dziesięć lat temu Machulscy założyli pomaturalną Szkołę Aktorską przy Polskim Ośrodku Międzynarodowego Stowarzyszenia Teatrów dla Dzieci i Młodzieży ASSITEJ. Przez wiele lat Halina Machulska była też dyrektorem artystycznym Festiwalu Korczak. Jest wszędzie tam, gdzie dzieje się coś istotnego w teatrze dla dzieci i młodzieży.

Jowita Budnik, aktorka, zagrała m.in. Beatę w "Placu Zbawiciela" w reż. Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauze

Pani Halina jest pedagogiem-instytucją, definicją poświęcenia się innym. Gdy trafiłam do ogniska, miałam 10 może 11 lat. Zdałam egzaminy, potem przez trzy lata chodziłam na zajęcia. Później - jak wielu absolwentów - zostałam, oglądałam młodszych, brałam udział w warsztatach. Obowiązkowo spotykaliśmy się na wigiliach i jajeczkach. Gdy byłam dzieckiem, pani Halina jawiła mi się jako osoba wielce sroga, o żelaznych zasadach, których przestrzegała i które starała się nam wpajać. Jednak z czasem zrozumiałam, że za tą srogością kryje się serdeczna, ciepła osoba. Jestem nieustająco zdumiona jest darem, powołaniem, a może i przekleństwem, jakim jest nauczanie, wychowywanie. Jej niegasnącym zapałem, zaangażowaniem, talentem pedagogicznym, niezwykłym darem skupiania wokół siebie ludzi.

Dorota Staszewska, mistrzyni świata w windsurfingu

Mam niecałe osiem lat. Za namową mojego chrzestnego aktora Teatru Ochota Piotra Siejki jestem na rozmowie kwalifikacyjnej do Ogniska Teatralnego. Przede mną stół prezydialny, za nim trzy osoby, w środku pani Halina. Jestem przerażona, walczę z nieśmiałością. Coś recytuję. Jak pani Halina huknęła: "Głośniej!" - omal nie zemdlałam. Oczywiście kiepsko mi poszło. Potem pani Halina proponowała, żebym może zgłosiła się za rok, że jestem jeszcze za mała. Uparłam się, że nie. Zostałam. A już wtedy zaczęłam trenować żeglarstwo. Udawało mi się to łączyć przez cztery lata. Dzięki Ognisku nauczyłam się pokonywać nieśmiałość, zabierać głos. Po czterech latach Jan Machulski zaproponował mi rolę Ofelii w "Hamlecie", mieliśmy go przygotować w czasie obozu letniego. Niestety, zbliżały się zawody. Tata, który bardzo dbał o to, bym trenowała powiedział jasno, że te są ważniejsze. Pożegnałam się więc z Ofelią, ale miłość do teatru została. Pani Machulska, jej mąż, ludzie, których spotkałam w Ognisku, wszyscy mieli na mnie ogromny wpływ. Dzięki nim wyszłam ze skorupki.

Juliusz Głuski, dziennikarz telewizji polskiej

Pani Halina jest złotą kobietą, dobrym człowiekiem, świetnym pedagogiem, ma doskonały kontakt z młodymi ludźmi. Trafiłem do ogniska, gdy byłem w szóstej klasie podstawówki. Wkrótce jednak musiałem z rodzicami wyjechać z Polski - moja mama pracowała w Moskwie. Przyjeżdżałem jednak w czasie wakacji i co roku wspólnie z Ogniskiem wybierałem się na obóz do Książa. Tam pokazywało się efekty naszej pracy, zaliczało rok. Takich zaliczeń należało mieć trzy, mnie udało się tylko raz... Tak około drugiej klasy liceum porzuciłem marzenia o aktorstwie. Ale udało mi się zaistnieć na scenie Teatru Ochoty. Grałem rosyjskiego czekistę. "Mamy tych ludzi" - tak brzmiała moja kwestia. A gdy inny z żołnierzy, celując w głowę doktora Żywago, pytał "Rozstrzelać?", odpowiadałem: "Tak jest". Bardzo to przeżywałem, bardzo. Dziś mogę powiedzieć, że doświadczenie Ogniska przydało mi się w życiu. Pani Halina uczy szacunku dla ludzi i słowa.

Elżbieta Socha, pedagog teatru i dramy, lalkarka - wychowawca w Ognisku

Był początek lat 80. Właśnie skończyłam Wydział Lalkarski na PWST w Białymstoku, wróciłam do Warszawy. Pewnego dnia dostałam telegram: "Proszę o kontakt. Halina Machulska". Zgłosiłam się. Halinka przeczytała w miesięczniku "Teatr" fragment mojej pracy magisterskiej. Pisałam o Reducie Osterwy pod kątem tego, co w niej robili dla dzieci i młodzieży. Pewnie spodziewała się historyka teatru, tymczasem przyszłam ja. Gdy dowiedziała się, co studiowałam, zaproponowała mi prowadzenie zajęć w Ognisku. Dziś mogę powiedzieć, że odmieniła bieg mojego życia. Współpracujemy od 27 lat. W tym czasie prowadziłam zajęcia, warsztaty, byłam nauczycielem akademickim, dziś pracujemy razem w Szkole Aktorskiej i w ASSITEJ. W Halinie Machulskiej jest nieprawdopodobny upór, konsekwencja i umiejętność inspirowania innych. Czasem sobie myślę, że to działa na krawędzi wariactwa, ja jestem racjonalna, przekonuję, że jakiś pomysł nie wypali, że czegoś nie sposób zrobić. A Halina swoje! Bywa, że kłócimy się wściekle. Często to jej jest na wierzchu. Zwycięża jej entuzjazm, dziki upór i sposób porozumiewania się z ludźmi. A tamten telegram przechowuję do dziś.

Uroczystość z okazji 80. urodzin Haliny Machulskiej odbybło się w niedzielę w Teatrze Rampa o godz. 17 Wcześniej Ognisko Teatralne zaprasza też wszystkich absolwentów na spotkanie z jubilatką o godz. 11 do siedziby Ogniska przy ul. Bartyckiej 18