Kabaret
Teatr "Kwadrat" zaprezentował przedstawienie kabaretowe "Co słychać?" Mamy tu wybór skeczów i piosenek wybitnych, współczesnych autorów radzieckich, wśród których znaleźli się twórcy tej miary, co O k u d ż a w a, W y s o c k i i Ż w a n i e c k i . Aby ten spektakl wszechstronnie ocenić, trzeba się znać i na satyrze i na muzyce, i na śpiewie, i na grze kabaretowej. A nawet - na technice nagrywania. Bo faktem jest, że w "Kwadracie" tylko pewne piosenki całkowicie docierały do słuchaczy. Inne, mimo kameralności Sali, sprawiały takie wrażenie, jakby akompaniament przygłuszał śpiew wykonawców.
Mimo tych zastrzeżeń, wiele punktów programu budziło uznanie. Zainteresował nas skecz "Wiek techniki", osnuty na tle nieporozumień związanych z eksportem motoryzacyjnym. Duża w tym zasługa także i Bogdana Łazuki, jako monologisty, tak sugestywnego - że zobaczyliśmy. całą scenkę, czy nawet ich "ciąg" Zabawny ton, niemal bliźniaczy, przybrali Janusa Gajos i Andrzej Zaorski w dialogu toczonym przed i po naradzie wojewódzkiej (z pointą zaskakującą). Sam widok Jana Kobuszewskiego budzi radość, sympatię i uznanie (w skeczu , "Słowo", czy w "Wieczornej rozmowie", z Edwardem Dziewońskim, jako pierwszorzędnym partnerem). Janusz Gajos daje rozległy przegląd swych możliwości: od monologu chuligańskiego po rosnące zdenerwowanie spokojnego człowieka, w "Idiocie". W części drugiej mają efektowne momenty: Włodzimierz Nowak (jako partner Zaorskiego w "Dyskusji", piosenkarz "Ballady o tramwaju", czy pasażer indagowany przez zdenerwowaną kontrolerkę, Alfredę Sarnawską). Tłumaczami tekstów są: Wojciech Młynarski, Ziemowit Fedecki, Andrzej Jarecki, Jan Pietrzak. Jonasz Kofta, Wacława Komarnicka. Józef Waczków, Ryszard Marek Groński, Witold Dąbrowski i inni. Reżyserował Zbigniew Bogdański, nie wprowadzając konferansjera. Myślę, że wykazał sporo umiejętności i pomysłowości.
Scenografia Ali Bunscha.
