Porozmawiajmy o życiu i śmierci
Poniedziałek, TVP1,21.35 spektakl teatralny, premiera, Polska 2002, autor Krzysztof Bizlo, reż. Krystyna Janda, wyk.: Krystyna Janda, Jerzy Stuhr, Borys Szyc, Krzysztof Raczkowski i tancerze Polskiego Teatru Tańca pod dyrekcją Ewy Wycichowskiej,
Sztuka młodego, polskiego dramaturga. Obraz codziennej, miałkiej egzystencji ludzi pozbawionych zasad moralnych, niezdolnych do odczuwania uczuć wyższych, kierujących się egoizmem i żądzą zysku, posługujących się nawet w kontaktach z najbliższymi osobami nielojalnością, kłamstwem, zdradą, a jednocześnie głęboko skrywających dojmujące poczucie samotności i tęsknotę za wielką miłością.
Bohaterowie - ojciec, matka i dorosły syn - to rodzina, jakich wiele w Polsce. Żyją pośpiesznie, z komórką przy uchu, niby razem, ale zupełnie obok siebie, obojętni na cudze problemy. Nawet nie rozmawiają ze sobą, bo trudno nazwać rozmową zdawkowe: "Wszystko w porządku? - Tak. - Chcesz czegoś ode mnie? - Nie". On - prywatny przedsiębiorca w średnim wieku, właściciel warsztatu samochodowego, dorobił się pewnego majątku, jest kimś w lokalnej społeczności. Z żoną od dawna mu się nie układa. Na szczęście są kochanki. Ona - kobieta nadal atrakcyjna, świadoma swoich atutów i oczekująca wiele od życia. Lubi się podobać i nie ma skrupułów odbijając narzeczonego najlepszej przyjaciółce. Wreszcie ich syn Paweł - student, ale nauka mu nie w głowie. Znacznie bardziej zaprząta go robienie "kasy". Silnym kontrapunktem dla obrazków rodzajowych amoralnej, podłej egzystencji całej trójki są sceny Męki Pańskiej - ofiary Jezusa złożonej dla odkupienia ludzkich win. Jakże nieskuteczna, niemal niepotrzebna wydaje się ta ofiara. Rozdźwięk pomiędzy sacrum i profanum podkreśla niespokojna, rozedrgana muzyka Krzysztofa Knittla towarzysząca lipnym ekspresji scenom pasyjnym w opracowaniu Ewy Wycichowskiej.
