Warszawa. Jubileusze Marii Fołtyn i Antoniego Wicherka
Osiemdziesiąte piąte urodziny i sześćdziesięciolecie pracy artystycznej, owocnej nad podziw, obchodziła uroczyście 21 lutego w salach Redutowych Teatru Wielkiego-Opery Narodowej Maria Fołtyn [na zdjęciu]. Na znacznie skromniejszą skalę 23 lutego obchodzono w siedzibie SPAM równie piękną uroczystość: osiemdziesiąte urodziny święcił Antoni Wicherek.
Osiemdziesiąte piąte urodziny i sześćdziesięciolecie pracy artystycznej, owocnej nad podziw, obchodziła uroczyście 21 lutego w salach Redutowych Teatru Wielkiego-Opery Narodowej Maria Fołtyn kobieta-instytucja: w jednej osobie znakomita śpiewaczka, ceniona reżyserka operowych przedstawień w wielu krajach oraz zasłużona organizatorka życia muzycznego. Dość przypomnieć, że ona właśnie, od roku 1977 począwszy, kilkanaście lat sprawowała kierownictwo artystyczne Festiwali Moniuszkowskich w Kudowie Zdroju, a u progu lat dziewięćdziesiątych zainicjowała w Warszawie Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Moniuszki, których po dziś dzień pozostaje dyrektorem artystycznym.
Czcigodna jubilatka otrzymała serdeczny list od prezydenta RP, odczytano też gratulacje od wielu innych osób i instytucji. W trakcie uroczystości odtworzono historyczne nagranie arii z Toski w jej wykonaniu i przypomniano dwa ciekawe filmy: Marii Fołtyn sposób na życie (poświęcony przede wszystkim wystawieniu "Halki" w Chicago w jej reżyserii) oraz "Zapamiętać sen" - wypełniony w znacznej części wypowiedziami przyjaciół Jubilatki i znanych postaci świata muzycznego. Trzeci film, poświęcony przygotowaniom do premiery inscenizacji "Halki" w Operze Narodowej (zdjętej niedawno z afisza), czeka jeszcze na dokończenie.
Na znacznie skromniejszą skalę 23 lutego obchodzono w siedzibie SPAM równie piękną uroczystość: osiemdziesiąte urodziny święcił Antoni Wicherek, znakomity dyrygent i prezes zasłużonego Stowarzyszenia, które czciło niedawno swój złoty jubileusz. Związany w młodości z teatrami operowymi we Wrocławiu i Poznaniu, był wiele lat dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Warszawie, a w latach osiemdziesiątych także szefem teatrów w Kairze i Oberhausen, gdzie między innymi doprowadził do wystawienia "Halki", którą też oczywiście dyrygował. W latach 1991-94 był dyrektorem artystyczny Teatru Wielkiego w Łodzi. To on przygotował i prowadził w odbudowanym Teatrze Wielkim w Warszawie pierwsze przedstawienia dzieł Wagnera: "Tannhausera", "Holendra tułacza" i "Parsifala".
Zasłużony wielce dla spraw moniuszkowskich i propagowania muzyki polskiej, w roku 1980 przygotował w Bukareszcie wystawienie "Strasznego dworu" (po rumuńsku). W roku 1987 kierował muzyczną stroną przedstawienia "Halki" w Ankarze (spektakl był na afiszu dwa lata!). Rok później z zespołem Opery Śląskiej prowadził przedstawienia tej opery w Montrealu i Nowym Jorku. Tego samego roku zawiózł jeszcze warszawskie przedstawienie "Halki" do Sztokholmu, a w roku 2000 poprowadził we Lwowie koncert muzyki polskiej z okazji setnej rocznicy otwarcia tamtejszej Opery. Przed dziesięciu laty przygotował w Warszawie ostatnią, jak dotąd, inscenizację "Halki".
Wybitne zasługi Antoniego Wicherka podkreślone zostały w liście ministra kultury i dziedzictwa narodowego i w gratulacyjnych pismach wielu osób.
