Aszantka
"Aszantka", zaliczana do tzw. małej klasyki polskiej dramaturgii, jest jedną z najlepszych sztuk Włodzimierza Perzyńskiego. Julian Krzyżanowski określił ją mianem "jedynej polskiej komedii na temat półświatka, roszczącej sobie prawo do dzieła klasycznego". W 1994 r. sztukę przeniósł na mały ekran Andrzej Łapicki. Termin "Aszantka" wywodzi się od nazwy murzyńskiego plemienia Aszanti, które w dziewiętnastym wieku uchodziło za najbardziej dorodne w zachodniej Afryce. Władka, główna bohaterka sztuki, ma w sobie sporo z egzotyki dziecka ulicy. Jest urodziwą, po prostacku nieokrzesaną córką warszawskiego stróża, co zdaje się w niczym nie przeszkadzać zamożnemu właścicielowi ziemskiemu Edmundowi Łońskiemu. Rekomenduje mu ją kompan od hulaszczych atrakcji w stolicy, Baron Kręcki. Fascynująca uroda dziewczyny sprawi, że Łoński zwiąże się z nią na dłużej. Dwa lata później we Florencji kobieta zda się już trzymać w ręku wszystkie atuty. Łapicki w głównej roli trafnie obsadził pełną temperamentu i rzadkiej urody Małgorzatę Pieńkowską. Jej partnerem uczynił Jana Englerta, który jako Łoński przełamuje swój wizerunek wiecznego macho. Intrygujący epizod Franka, kelnera obieżyświata, stworzył Marcin Troński.
