Zadebiutował, jako aktor teatralny Daniel Olbrychski
Daniel Olbrychski [na zdjęciu], jeden z najbardziej znanych polskich aktorów filmowych i teatralnych obchodzi rocznicę debiutu teatralnego.
Olbrychski urodził się 27 lutego 1945 r. w Łowiczu. Dzieciństwo spędził w Drohiczynie na Podlasiu i w Warszawie. W latach 1963-1964 był związany z teatrem Młodzieżowym TVP.
Podjął studia aktorskie w warszawskiej PWST, ale przerwał je, ponieważ w tym samym czasie rozpoczął karierę filmową. Na pierwszym roku studiów Olbrychskiego odkrył reżyser Janusz Nasfeter, powierzając mu jedną z głównych ról w swoim filmie wojennym "Ranny w lesie" (1963), partyzanckiej balladzie.
Dwa lata później na 20-letniego Olbrychskiego zwrócił uwagę Andrzej Wajda. W efekcie młody aktor zagrał główną rolę - Rafała Olbromskiego - w Wajdowskiej ekranizacji "Popiołów" Stefana Żeromskiego. Tak rozpoczęła się wieloletnia współpraca Olbrychskiego i Wajdy.
Karierę teatralną Olbrychski rozpoczął sześć lat po swoim debiucie filmowym - 10 stycznia 1969 r. na scenie Teatru Narodowego w Warszawie zagrał Gustawa w "Ślubach panieńskich" Fredry, w reżyserii Władysława Krasnowieckiego.
W swej scenicznej karierze występował m.in. w teatrach warszawskich - Narodowym, Ateneum, Powszechnym, Polskim i Teatrze na Woli.
W Narodowym zagrał m.in. tytułowe role w "Hamlecie" Szekspira (1970) i "Beniowskim" Słowackiego (1971) - w obu przypadkach reżyserem był Adam Hanuszkiewicz. W Teatrze na Woli - Króla Leara w "Królu Learze" Szekspira w reż. Andrieja Konczałowskiego (2006).
Wykreował też wiele głośnych ról w Teatrze Telewizji. Grał np. Raskolnikowa w "Zbrodni i karze" Fiodora Dostojewskiego w reż. Andrzeja Łapickiego (1980) oraz tytułowe role w "Otellu" Szekspira w reż. Andrzeja Chrzanowskiego (1984) i w "Makbecie" Szekspira w reż. Krzysztofa Nazara (1988).
