Zaczarowany żydowski świat
"Osiem świateł Chanuki" w reż. Ireny Dragan w Teatrze Kubuś w Kielcach. Pisze Marek Maciągowski w Echu Dnia.
Wczoraj na scenie Teatru Lalki i Aktora Kubuś odbyto się premierowe przedstawienie spektaklu "Osiem świateł Chanuki" na podstawie opowiadań Izaaka Bashevisa Singera.
Przeniesienie na sceniczne deski teatru lalkowego opowiadań dla dzieci żydowskiego noblisty wydawało się ryzykownym pomysłem. Jego opowiadania z zaginionego świata, aczkolwiek napisane bardzo prostym językiem, zabarwione humorem, są pełne głębokich, filozoficznych treści. Reżyser Irena Dragan, dyrektor Teatru Kubuś w Kielcach, stanęła przed niezwykle trudnym zadaniem. Premiera spektaklu "Osiem świateł Chanuki" pokazała, że reżyser i aktorzy wyszli z zadania obronną ręką.
OSIEM OPOWIADAŃ
Ten spektakl przyciągał jakąś magnetyczną, dziwną siłą. Na scenie występowali i śpiewali aktorzy, obok nich przewijały się bajkowe postaci teatru lalek. Spektakl składał się z ośmiu krótkich opowiadań - zabawnych historii z życia polskich Żydów, przybliżających nieistniejący już świat, obyczajowość, folklor i obrzędy religijne Żydów, mówiących o szczęściu i miłości, o życiu uczciwym i nieuczciwym, o dziwnych przygodach dziwnych ludzi. Sceny te ilustrowały święto Chanuka, gdy przez osiem dni codziennie zapala się jedną świecę, a dzieci obdarowuje się prezentami.
- Bardzo podobało mi się, jak aktorzy zapalali po kolei świece, śpiewali, a potem były bardzo ciekawe opowieści - mówi 10-letni Sebastian Wawrzczyk z Kielc, który na spektakl przeszedł z babcią Ireną.
Z INNEGO ŚWIATA
- Chcieliśmy pokazać jedno z najważniejszych żydowskich świąt - święto światła i przez to pokazać najmłodszym nieznaną im kulturę żydowską, naszkicować jej elementy, przypomnieć to, co już zapomniane - powiedziała reżyser Irena Dragan.
Spektakl "Osiem świateł Chanuki" jest utrzymany w konwencji czarnego teatru i rozgrywa się w dwóch planach - żywym i lalkowym. Choć skierowany jest do najmłodszego widza, warto, by przedstawienie obejrzeli dorośli. Grze aktorskiej towarzyszą projekcje filmów z Historycznego Instytutu Żydowskiego, przedstawiające Żydów i oddające klimat żydowskiego miasteczka. Uzupełnia ją muzyka Piotra Salabera. Powstała w ten sposób barwna mozaika żydowskiego życia, pełna humoru i nie pozbawiona nuty refleksji.
