Bielski "Żyd" potrzebny Polakom
"Podróż poślubna" w reż. Iwa Vedrala z Teatru im. Norwida w Jeleniej Górze i "Żyd" w reż. Roberta Talarczyka z Teatru Polskiego w Bielsku-Białej na XIII Konfrontacjach Teatralnych w Lublinie. Pisze Waldemar Sulisz w Dzienniku Wschodnim.
Na spektaklu "Podróż poślubna", rozpoczynającym 13 Międzynarodowy Festiwal "Konfrontacje Teatralne" nie było nawet 80 osób. Na głośnym i kontrowersyjnym "Żydzie" ponad połowa sali. Czy dla garstki zapaleńców warto jeszcze robić duży festiwal? Za dużą kasę?
Ci, co na "Podróży poślubnej" Teatru jeleniogórskiego im. C. K. Norwida nie byli, stracili niewiele. "Chciałam się z nim jeć, a nie widziałam jeszcze jego chua" - mówi bohaterka spektaklu.
Żydówka Masza chce się "jeć" z Niemcem, Güntherem von Nebeldorfem. Ale on woli kolekcjonować malarstwo żydowskich artystów. Masza lubi wódkę i kiszone ogórki. W międzyczasie lubi też na dyskotece wyrwać śniadego chłopca.
"Rżnął się cudownie, ale był Żydem i zaraz chciał zakładać rodzinę" - wspomina. W spektaklu jest dużo krzyku, przez sceniczny harmider co raz przebijają się wulgarne odzywki. Czy taki teatr jest potrzebny do zrewidowania żydowskich i niemieckich stereotypów? Moim zdaniem nie, ale mogę się mylić.
Dużo stracili ci, co nie zobaczyli spektaklu "Żyd" [na zdjęciu] Teatru Polskiego z Bielska - Białej. Z prostej historii o tym, jak do prowincjonalnej szkoły przychodzi mail z Izraela - robi się narodowy dramat o nienawiści Polaków do Żydów.
Żyd chce przyjechać do szkoły, w której uczył się jego ojciec. Dyrektor chce nadać szkole imię ojca. W nadziei, że syn wyłoży kasę. I robi głosowanie. Nauczyciele są przeciw. Dochodzi do sporu. Z małego piekiełka robi się duże piekło.
Wychodzi na jaw, że mieszkańcy miasteczka dobijali Żydów, a następnie przysypywali ich ziemią. Ziemia się ruszała. W spektaklu nie ma krzyku. Nikt nie epatuje "mięsem". A jednak "Żyd" głęboko zapada w serce. Ważne, mądre i dobre przedstawienie. Bardzo potrzebne Polakom
