To już 60 lat
Rozmowa ze ZBIGNIEWEM RYBKĄ, dyrektorem Teatru im. Wandy Siemaszkowej w przeddzień jubileuszu 60-lecia tej sceny.
Przy okazji podsumowań rocznicowych, warto zastanowić się, jaką misję w Rzeszowie i regionie spełnia jedyna scena dramatyczna?
- Za pośrednictwem teatru nasza publiczność ma możliwość utrzymania kontaktu z najwybitniejszymi dziełami literatury światowej i polskiej. Teatr -mamy tego świadomość - ma na celu dostarczanie nie tylko rozrywki, ale także głębokich filozoficznych myśli. Staramy się; by tak właśnie było. Dbamy również o to, żeby nasze spektakle prezentowały jak najwyższy poziom artystyczny i przysparzały widzom pozytywnych wzorców. Jesteśmy otwarci na inne kultury, nie popieramy poglądów i zjawisk ksenofobicznych, szowinistycznych.
- Czy istnieje jakaś specyfika takiego teatru w Rzeszowie i naszym regionie?
- Oczywiście, tak. Nasz teatr - wynika to z zapisów statutowych oraz 60-letniej tradycji jest teatrem objazdowym, co znaczy, że gramy nie tylko w Rzeszowie. Prezentujemy nasze przedstawienia również na wielu seenach miast województwa podkarpackiego. Istotna cecha naszego teatru, to jego z założenia eklektyczny repertuar. Ponieważ Teatr im. Wandy Siemaszkowej jest jedynym teatrem dramatycznym w mieście, nasze propozycje repertuarowe muszą być różnorodne oraz zaspokajać potrzeby intelektualne i emocjonalne różnych grup publiczności. Wreszcie, jesteśmy teatrem usytuowanym na pograniczu narodów i kultur. Dystans z Rzeszowa do Krakowa, Lwowa czy Koszyc jest niemal identyczny. Kultury naszych narodów są zbliżone. Coraz częściej mamy bliski kontakt również na płaszczyźnie sztuki teatru.
Są teatry, które nie wyzbyły się chęci edukowania widzów dorosłych. Czy nasz teatr ma również takie aspiracje?
- Myślę, że skażdy kontakt ze sztuką, w tym ze sztuką teatru, jest swoistym elementem edukacji, przecież każdy spektakl niesie z sobą jakieś myśli, stawia tezy. Jestem zdania, że teatr może edukować widzów tylko w tak ogólnym sensie. Edukacja publiczności nie jest naszym zamiarem ani celem. Dlatego, że traktujemy naszych odbiorców po partnersku. Chcemy z widzami prowadzić dialog, a nie skazywać ich na konieczność wysłuchiwania monologów. Szanujemy naszych widzów i chcemy z nimi rozmawiać, zdajemy sobie sprawę, że mamy do czynienia z osobami wrażliwymi, gotowymi poddać się zabawie, ale też skłonnymi do refleksji.
Teatr ma stałą publiczność, ale przeważają w niej ludzie starsi, co przyszłościowo najlepiej mu nie rokuje...
- Prawdę mówiąc, nie ośmieliłbym się chyba postawić takiej tezy. W naszym teatrze jest wielu młodych widzów. Cieszymy się z tej publiczności, tak jak cieszymy się ze starszych widzów, którzy chętnie do nas przychodzą. Tak naprawdę nie patrzymy na publiczność przez pryzmat wieku. Najważniejsze jest, że teatr jest odwiedzany, że ma grono stałych odbiorców. Widzimy to często: do teatru najpierw przychodzą rodzice z dziećmi, potem przychodzi samo dziecko, dziecko ze swoim partnerem, potem z własnymi dziećmi. W wielu przypadkach teatr jest elementem życia rodzinnego, co jest faktem nie tylko przyjemnym, ale także pozytywnie rokującym na przyszłość. Ale ciągle mówimy o młodej publiczności, co - jak sądzę -jest dość naturalne. Myślę, że to się nie zmieni, ponieważ nigdy żadnemu teatrowi nie przestanie zależeć na tym, żeby odwiedzali go widzowie i by było wśród nich coraz więcej nowych twarzy.
Zbigniew Rybka - teatrolog, menedżer kultury, w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej od 25 lat, z czego jako dyrektor naczelny - z przerwą - od 5 lat. Absolwent filologii polskiej i teatrologii UJ. Przez wiele lat petnił w TiWS funkcję konsultanta i kierownika literackiego. Współorganizator wielu imprez kulturalnych, promujących Rzeszów i Podkarpacie w Polsce i za granicą, m.in. Międzynarodowego Biennale Plakatu Teatralnego i Międzynarodowego Biennale Grafiki Komputerowej. Imprezy te od lat cieszą się dużym prestiżem, uczestniczą w nich najznakomitsi plastycy z całego świata.
