B jak Burczyk
- Mów głośniej, przecież mówisz do wiekowego człowieka! I pociągają piwo z kufla. Po czym opowiada kolejną teatralną anegdotę. Urodził się STEFAN BURCZYK w 1924 roku. Ukończył PWSFTViT w Łodzi, w tym samym roku też zadebiutował na scenie. Dyplom uzyskał w 1963 roku. Wiele lat przepracował w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie.
Z ważniejszych ról: jako Malowiejski w "Grzegorzu Niezgule" Moliera, w roli księdza Piotra w "Dziadach" Mickiewicza, w "Przedstawieniu Hamleta we wsi Głucha Dolna" Ivo Bresana. Wiele nagród, wiele ról filmowych. - Dlaczego gram w filmach? Bo można tam dobrze zarobić! - śmieje się. Najwięcej rozgłosu, jeśli chodzi film, dała mu rola Seneki Młodszego w "Quo Vadis" Kawalerowicza. Stefan, kiedy robiłem z nim wywiad na ten temat, wyznał, że chociaż rola nie była wiodąca, atmosferę, jaka towarzyszyła kręceniu zdjęć, zapamięta do końca życia. Ze względu najadło. W Rzymie jadło się obficie. Zagrał też Stefan Burczyk we włoskiej produkcji rolę Jana Pawła II. Pamiętam, jak chwalił się tym w kawiarni "Teatralna". Opowiadał, że w przerwie pomiędzy zdjęciami wyszedł w szatach papieża na ulicę obok. Natychmiast otoczyły go mamy z małymi dziećmi, prosząc o błogosławieństwo. Proponowanych mu ról filmowych na ogół nie odrzuca. Wiadomo, emeryt! Wybiera też takie, które mogą mu przynieść popularność. Dlatego wystąpił w serialu telewizyjnym "Złotopolscy" "M jak miłość" oraz komediowych "Świat według Kiepskich", "13 posterunek" i "Daleko od noszy". Jest od 42 lat Stefan Burczyk mężem aktorki Ireny Telesz, ojcem Pawła i Piotra, też aktorów. Nie kryje dumy z tego faktu. Żona: Kiedy go nie ma w domu, bo jest gdzieś na zdjęciach, piękne listy do mnie pisze! Zbiera Stefan Burczyk stare zegary. Wisi ich w domu kilkanaście. - Większość nie chodzi, bo są zepsute! - przyznaje. - A ja ich nie reperuję. Dobrze, że stoją, bo przez to czas zatrzymał się dla nas w miejscu.
