Makbet+
"Makbet" w reż. Mariusza Grzegorzka w Teatrze im. Jaracza w Łodzi. Recezja na portalu Reymont.pl.
Mariusz Grzegorzek zrealizował na Dużej Scenie Teatru Jaracza niezwykłą inscenizację. Udało mu się zachować prawie cały tekst Szekspira, nadać mu piętno własnej artystycznej osobowości, a w dodatku dopuścić do głosu innych artystów - projektantkę świetnych kostiumów Magdalenę Moskwę i muzyków imrowizujących na instrumentach perkusyjnych - Jakuba Jeziorowskiego i Łukasza Warenicę. Grzegorzek jak zwykle skrajnie emocjonalny, odsłaniający psychiczne traumy, a jednocześnie Grzegorzek pokorny wobec tekstu, tradycji teatru jako obrzędowego widowiska - znakomite połączenie.
O czym jest to przedstawienie? Akcent został przez reżysera położony na temat strachu - każdy z bohaterów czegoś się boi i czymś ten strach próbuje zagłuszyć. Makbet boi się, że źle rozumie przepowiednię, boi się własnych myśli, ale boi się też o swój wizerunek twardego, zdecydowanego wojownika. Lady Makbet boi się, że nie wykorzysta szansy, że straci coś, co mogłaby mieć, dworzanie boją się gniewu obłąkanych wladców, nawet Wiedźmy boja się Hekate.
Nie chodzi przy tym o banalną prawdę, że strach jest siłą destrukcyjną. Jeden z ciekawszych cytatów z "Makbeta" mówi, że zbytnia ufność w bezpieczeństwo pogrąża w przepaść człowieczeństwo. Właśnie - zbytnia ufność. Makbet chce pozbyć się wszelkich obaw, zabezpieczyć przed wszelkim pokrzyżowaniem planów. Bo cóż warte królestwo, kiedy wciąż czegoś się boimy? Gdyby Wiedźmy sprzedawały ubezpieczenia od losowych wypadków, wykupiłby od razu. Ponieważ nie sprzedają, zadowala się przepowiedniami. Zbytnia ufność w bezpieczeństwo jest tylko odwrotną stroną zbytniego strachu - człowiekowi potrzebna jest właściwa miara uczuć. Szkolne interpretacje "Makbet" mówią o właściwiej mierze ambicji, interpretacja Grzegorzka - o właściwej mierze strachu.
