Artykuły

Czemu Stuhr zgłosił się z tym spektaklem [Kontrabasista] teraz, a nie na pierwszą Talię, co by jeszcze osobliwość owego udziału z lekka tłumaczyło? Dla sławy? (...) nawet jeśli ostatnio na polu filmowym jakby jej mniej? Dla 2,5 tysięcy, jakie otrzymał? Toż to żart. Z kiepskiej burleski. A jednak zdarzyło się naprawdę - pisze Wacław Krupiński w swoim cotygodniowym felietonie "Kulturałki"

Miał to być Rok Gombrowicza, a jest rok Kuczoka. Mnie akurat jego powieść Gnój (jakie czasy, taka powieść) nie wzięła i porzuciłem lekturę nie dobrnąwszy do połowy, ale jurorów nagrody Nike ta antybiografta jak najbardziej wzięła, co wziąć pozwoliło autorowi sumkę wręcz okrągłą.

Za to na filmie Pręgi, takoż obsypanym nagrodami, siedziałem przykuty do fotela. Samą opowieścią i maestrią aktorów - tych w epizodach, np. Leszka Piskorza, i w rolach głównych, w tym Jana Frycza. I oto czytam Rozterki scenarzysty. Wyimki z dziennika zwątpień, jakie Wojciech Kuczok pomieścił na łamach "Kina". Oto jeden z nich: Nie, scenarzysta nie może się czuć dobrze na planie swojego filmu - dlatego i ja pewnie zjawię się dopiero na bankiecie po zakończeniu zdjęć. Frycza wczoraj mi Mddzia przedstawiła, a on gral, grał do rozpuku, jakby chciał mnie przekonać, żeśmy słusznie tę rolę mu podsunęli, a przecież nie musi, nigdy nie było w naszych głowach innego Ojca. (Aż się zmartwiłem, że wybitny aktor już tak ma, że nie może przestać grać nawet w sraczu, że oni cierpią na taki zespół maski wrośniętej w twarz).

Nie wiem, gdybym doczytał, też bym pewnie nie wiedział, czy ów Gnój to antybiografita czy może wręcz pro, nie znam p. Kuczoka, ale że cierpi na zespół zgoła kuriozalny widać, i niestety. Żeby podglądać wybitnych aktorów w...?! I jeszcze odwraca gnój do góry widłami i - że scenarzysta nie może się czuć dobrze na planie swojego filmu. A aktorzy to jak się mogą czuć w tych okolicznościach?

Swoją drogą ma Kuczok szczęście. Bo wiele na to wskazuje, że się załapał na tę Nike i w ostatniej chwili.

P.T. Czytelnicy być może pamiętają, a zakładam, że moi P.T. Czytelnicy pamiętają, jak to w ostatnim środowiskowym plebiscycie teatralnym, w którym do wzięcia są honory płynące z odebrania statuetki Ludwika, Narodowy Stary Teatr zgłosił sztukę Krystiana Lupy Kalkwerk. Twórca objawił ją wprawdzie miastu i światu lat temu naście, ale ktoś tam uznał, że wznowienie po paru latach przerwy to również premiera; padł nawet miażdżący argument, że spektakl ma częściowo nowe dekoracje, bo stare się zniszczyły. No i siało się, co stać się miało i musiało; wybitny spektakl z wielkimi kreacjami pozbierał Ludwiki, jak, nie przymierzając, chłop zboże w żniw porze. (Wiem, że wyszedł mi rym, i dobrze mi z tym.) Owszem, były przy okazji jakieś niby-protesty, jakieś kwasy i grymasy, połajanki i mruczanki, ale Ludwiki zostały przy Lupie.

I oto mamy powtórkę z rozrywki. I bynajmniej nie używam tej frazy kpiąco, rzecz bowiem rozrywki dotyczy jak najbardziej. W Tarnowie się była odbyła właśnie Talia, czyli festiwal komedii, nawet międzynarodowy, acz Comedie Francaise nie została dopuszczona. Za to miało jury sposobność uhonorować pierwszą nagrodą aktorską p. Jerzego Stuhra za rolę w monodramie Kontrabasista, który miał premierę, bagatela, przed dwiema dekadami. I nawet odpada obrona, że jury było tego nieświadome. Po pierwsze - spektakl zbyt to głośny, po wtóre - przewodniczył jury reżyser z Jerzym Stuhrem zaprzyjaźniony, po trzecie wreszcie - jury w werdykcie o tych 20 latach wspomina. Czemu Stuhr zgłosił się z tym spektaklem teraz, a nie na pierwszą Talię, co by jeszcze osobliwość owego udziału z lekka tłumaczyło? Dla sławy? Dalibóg, można chcieć więcej, nawet jeśli ostatnio na polu filmowym jakby jej mniej? Dla 2,5 tysięcy, jakie otrzymał? Toż to żart. Z kiepskiej burleski. A jednak zdarzyło się naprawdę.

I teraz P.T. Czytelnicy wszystko rozumieją. W przyszłym roku do rozgrywki o Nike wystartują Kosmos Gombrowicza i Tango Mrożka. I wtedy p. Kuczokowi pozostanie tylko pisanie scenariuszy. I podglądanie.