Dzieci, rodzice i teatr z papieru
"Teatr Papierowy - Sztuka Czytania" w reż. Krzysztofa Kolbergera we Wrocławskim Teatrze Lalek. Pisze Katarzyna Kamińska w Gazecie Wyborczej - Wrocław.
Wrocławski Teatr Lalek zainaugurował serię widowisk z cyklu "Teatr Papierowy - Sztuka Czytania". Każdy, niezależnie od wieku, może tu znaleźć coś dla siebie.
To właściwie nie była premiera nowego spektaklu, a wieloczęściowy, rozgrywający się w kilku miejscach jednocześnie, teatralno-familijny happening. Dzieci dostały w prezencie papierową miniaturę teatralnego budynku i (już za dodatkową opłatą) zestaw papierowych postaci, więc jeśli chwyciły bakcyla, ustawią własną scenę także w domu.
W samym teatrze najmłodsi usłyszeli wiersze Jana Brzechwy i Juliana Tuwima. Aktorzy czytali takie klasyki dziecięcej poezji, jak: "Samochwała", "Sum", "Kaczka dziwaczka" czy "Rzepka", a dopełnieniem słów była symboliczna inscenizacja w konwencji teatru papierowego. Z każdym tekstem czytanie nabierało tempa i lekkości, a całość zwieńczyło "Ptasie radio" - jedyny wiersz w interpretacji samego Krzysztofa Kolbergera oraz świetnie zainscenizowana "Lokomotywa" z udziałem aktorów atletów. Konwencja czytania, choć zapewne zbyt monotonna dla młodszych dzieci, sprawdziła się nieźle. Dla dorosłych atrakcją były mini-prelekcje prof. Miodka, pełne osobistych anegdot i - jak zawsze - tłumaczące niuanse polszczyzny.
Po spotkaniu z wierszami Brzechwy i Tuwima dzieci, pod fachową opieką psychologów i artystów, wzięły udział w warsztatach plastycznych. Dorośli pozostali na sali teatralnej, żeby posłuchać, jak aktorzy czytają "Konopielkę" Edwarda Redlińskiego. To czytanie było już zupełnie pozbawione elementów inscenizacyjnych (aktorzy usiedli po prostu przy nakrytym czarnym suknem stołem), ale dzięki sugestywnym interpretacjom, na dłuższą chwilę przenieśliśmy się do zabitej dechami, nieco mitycznej, podbiałostockiej wsi.
Kolejna odsłona "Teatru Papierowego" w kwietniu w trakcie festiwalu poetyckiego Port Wrocław.
