Figaro: cyrulik od przemytu kochanków
22 dni - tyle czasu w 1816 r. Gioacchino Rossini dostał od dyrekcji rzymskiego teatru Argentina na oddanie opery, której termin prapremiery zaplanowano zanim jeszcze powstał utwór. Kompozytor wywiązał się z zadania jeszcze szybciej. Napisanego w rekordowym czasie 13 dni "Cyrulika sewilskiego" uznaje się dziś za jedno z najważniejszych dzieł włoskiej opery komicznej. Rossini wzniósł się dzięki tej kompozycji na szczyt muzycznej sławy. Jak twierdzi Józef Kański, muzykolog i znawca opery, z utworu Rossiniego "trudno nawet wybrać najlepsze fragmenty, gdyż każda strona partytury jest prawdziwym klejnotem kompozytorskiego mistrzostwa i muzycznego dowcipu".
Libretto na bazie dramatu Pierrea Beaumarchais'ego napisał Cesare Sterbini. Bohaterem jest Figaro, sprytny cyrulik (w owym czasie nie tylko golibroda, ale również specjalista od rwania zębów i upuszczania krwi), który pomaga nieszczęśliwie zakochanemu hrabiemu Almaviva zdobyć serce ukochanej Rozyny. Dziewczyna jest zazdrośnie strzeżona przez starego doktora Bartolo, który sam zamierza poślubić wybrankę. Figaro nieustannie wymyśla nowe fortele, by przemycić do pokoju Rozyny swojego pana i doprowadzić do jego ślubu z ukochaną. Historia jest kontynuowana w "Weselu Figara", kolejnej sztuce Beaumarchais'ego. Operę opartą o "Wesele..." napisał w 1786 r. Wolfgang Amadeusz Mozart.
Na scenę Teatru Wielkiego "Cyrulik..." powraca po 20 latach w uwspółcześnionej inscenizacji Henryka Baranowskiego, znanego łódzkim widzom z wizjonerskiej inscenizacji "Echnatona" Philipa Glassa, za którą otrzymał Złotą Maskę i Srebrną Łódkę. Reżyser przenosi akcję "Cyrulika Sewilskiego" do współczesnego salonu SPA, w którym aktorzy są poddawani nie tylko regeneracji biologicznej, ale także odnowie duchowej...
