Aktor w kąpieli
"Niedokończony utwór na aktora wg Mewy Czechowa / Yasmina Reza "Sztuka hiszpańska" w reż. Krystiana Lupy w Dramatycznym w Warszawie podczas Festiwalu Festiwali Teatralnych "Spotkania". Pisze Agnieszka Celeda w Polityce.
"Marzy mi się coś takiego jak ofiarowanie Czajki - rytuał zabicia przedstawienia i ofiarowania go na ołtarzu naszych religijnych pragnień - które nazywają się MY - LUDZIE TEATRU" - napisał Krystian Lupa w notatkach podczas pracy nad dwudniowym spektaklem "Niedokończony utwór na aktora" w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. To rzeczywiście swoista modlitwa ludzi teatru o prawdę na scenie, rozpoczęta monologiem Niny Zariecznej z pierwszego aktu "Mewy" Czechowa, który Marta Król mówi zanurzona w basenie, biała i czysta. Modlitwa zakończona z kolei dzień później szalonym miłosnym tańcem Mai Komorowskiej i Władysława Kowalskiego, grających bohaterów utworu francuskiej pisarki Yasminy Rezy "Sztuka hiszpańska" [na zdjęciu scena z przedstawienia]. Między tymi scenami - tworzącymi znakomitą inscenizacyjną klamrę - oglądamy swego rodzaju "odłamki teatru". Fragmenty porozbijanej na drobne kawałki "Mewy" oraz fabułę "Sztuki hiszpańskiej", która także toczy się w świecie teatru, a grający w niej aktorzy komentują swoje zadania w monologach kierowanych do widowni. Sceny z "Mewy" pozbawione ciągłości emocjonalnej są jakby laboratoryjnym zapisem wariantów scenicznych, czasami balansujących na granicy przerysowania - jak wtedy, gdy Komorowska (grająca Arkadinę) w scenie, gdy ta próbuje zatrzymać przy sobie kochanka, zdejmuje buty i odgrywa cały balet zakończony gruchnięciem Trigorinowi do stóp. W "Sztuce hiszpańskiej" uwaga kieruje się na rozważania na temat statusu aktora w teatrze. Widowisko w Dramatycznym jest wspaniale skonstruowane, zrytmizowane, pełne scen wielkiej urody i klasy. Jego jedynym mankamentem jest skupienie się na sobie samym, co może być mniej atrakcyjne dla widzów dość dalekich przecież od "religijnych pragnień" ludzi teatru.
