Artykuły

Trwają ostatnie próby przed premierą opery "Zbrodnia i kara". Widownia teatrów muzycznych niechętnie przyjmuje takie nowinki.

Opera wciąż kojarzy się z dziełem dawno powstałym, choć w ostatnich latach obserwować można istny boom twórczości operowej. Po ten gatunek coraz częściej sięgają twórcy muzyki współczesnej, w tym awangardowej. Polscy twórcy także nie pozostają w tyle za tym trendem.

W ostatnich latach Opera Narodowa wystawiła kolejno "The Music Programme" Roxanny Panufnik, "Ignoranta i szaleńca" Pawła Mykietyna, "Fedrę" Dobromiły Jaskot. Na zamówienie Jacka Kaspszyka powstał dla tej sceny niedawno wystawiony "Magiczny Doremik" - opera dla dzieci. Niestety, wszystkie te spektakle, w tym bardzo dobrze oceniony "Ignorant i szaleniec", po kilku zaledwie prezentacjach zeszły z afisza. Teatr nie bardzo potrafił wypromować te czasami ultranowoczesne dzieła, a zachowawcza publiczność stanowiąca największy procent widowni Teatru Wielkiego niechętnie wybierała takie propozycje. Tak jest nawet z bardzo przystępną "Iwoną, księżniczką Burgunda" Zygmunta Krauzego.

Inaczej jest z projektami, które oglądaliśmy podczas Warszawskiej Jesieni. Najczęściej były to produkcje wędrowne, pokazywane na kolejnych festiwalach lub realizowane doraźnie, jak np. projekt "Kommander Kobayashi", w którym wzięła udział nasza kompozytorka Aleksandra Gryka, czy tryptyk operowy "Ziemia Ulro". Przemknęły jak komety i zgasły.Opery współczesne prezentuje także Warszawska Opera Kameralna. Ta placówka często ganiona za zbytni konserwatyzm ma w swoim dorobku już 14 współczesnych premier, w tym "Antygonę" Zbigniewa Rudzińskiego. Spektakle WOK stworzone na jej zamówienie bywają przypominane podczas Festiwalu Polskich Oper Współczesnych. Tak ma być z dorobkiem operowym Bernadetty Matuszczak, której "Zbrodnię i karę" zobaczymy w WOK już w najbliższą niedzielę.

Godzinny spektakl w oparciu o powieść Fiodora Dostojewskiego ma szansę wzbogacić nasz repertuar operowy, o ile publiczność zechce zaryzykować spotkanie ze współczesnością.