Groza rozładowana śmiechem
"Przygody Półpuszki" w reż. Massimiliano Venturi w Białostockim Teatrze Lalek. Pisze Jerzy Szerszunowicz w Kurierze Porannym.
Półpuszka ma wiele wspólnego z Pałacem Kultury i Nauki w Warszawie.
Jeden jest darem bratniego narodu radzieckiego, drugi prezentem od włoskiego lalkarza, Massimiliano Venturi. Oba prezenty są dość szpetne - oba budzą grozę, którą rozładowuje się śmiechem.
Włoch Massimiliano Venturi tak polubił Polskę, że nie tylko spędza tu kilka miesięcy każdego roku, nie tylko mówi po polsku, ale postanowił też zrobić nam nietypowy prezent. Zapragnął podarować nam oryginalnego, całkiem miejscowego bohatera komedii dell'arte. gatunek to rdzennie włoski. Ma swoje postaci charakterystyczne jak Arlekin czy Pantalone. Na ich wzór w różnych krajach tworzono rodzime odpowiedniki jak choćby Punch i Judy, bohaterowie angielskiego teatru lalek.
Venturi powołał do życia niejakiego Półpuszkę - pacynkę o szpetnej twarzyczce i nie mniej paskudnym charakterku. Osobnik ten ubrany jest w biało-czerwone szaty, obdarzony piskliwym głosem i skłonnością do rozwiązywania wszelkich problemów przy użyciu drewnianej pałki. Tak na pierwszy rzut oka, nie licząc imienia i kubraka, do złudzenia przypomina Puncha ze słynnego przedstawienia Wojciecha Szelachowskiego "Niech żyje Punch!". Jego życiowe perypetie też nie odbiegają od schematu gatunku: ciągłe kłótnie, bójki, zabójstwa, aż po finałowy pojedynek ze śmiercią i diabłem z piekła rodem.
Jednak w przedstawieniu nie brakuje swojskich akcentów. Półpuszka obraca się wśród miejscowych, znanych z Jurowieckiej czy Madro pokątnych handlarzy papierosami i spirytusem. Na scenie zmaga się z żubrem, ucieka przed policjantem, a na frontonie pacynkowej sceny wymalowano białostocki Ratusz.
Premiera się odbyła. Pozostaje pytanie, czy Półpuszka "przyjmie się" na polskim gruncie? Głosujemy jak zwykle nogami. Można to zrobić jutro i w środę o godz. 10.
