Żenująca kompromitacja
"Szkło bolesne" w reż. Kazimierza Brauna w Teatrze Nowym w Łodzi w opinii Michała Lenarcińskiego z Dziennika Łódzkiego.
"Teatr Nowy w Łodzi, prapremierą spektaklu Szkło bolesne w 60. rocznicę kapitulacji Powstania Warszawskiego, postanowił uczcić pamięć bohaterów narodowego zrywu. Tekst napisał i we własnej reżyserii zaprezentował w Małej Sali Kazimierz Braun, historyk i teoretyk teatru.
Przebieg przedstawienia śledziłem z narastającym zdumieniem: oto wybitny znawca teatru, autor wielu książek, które nieprzerwanie od wielu lat służą studentom jako znakomite źródło poznania przemian w historii teatru, napisał tekst niesceniczny, operujący niezliczoną liczbą banałów, wyświechtanych komunałów, w wielu scenach wręcz ocierający się o groteskę, niestety, niewolny również od nadużyć. Tekst właściwie nie poddający się analizie, bo na nią nie zasługujący: płycizny i uproszczenia rywalizują tu z nieporozumieniami w sferze pojęć, a nawet słów.
Forma przedstawienia przypomina szkolna akademię, jednak nie przygotowaną przez ambitną polonistkę, a przez - bez obrazy - woźnego. Inscenizacja manifestuje niezdecydowanie realizatorów, obok scen symbolicznych rozgrywają się sytuacje realistyczne, a wszystko spowite w naiwność amatora i powstańcze dymy. Przykład? Pierwszy z brzegu: w inteligenckim domu, kilka dni przed wybuchem powstania, podczas imienin tańczy się do odtwarzanej z gramofonu piosenki o rąbance, schabie i bimbrze. Przykłady kolejne: matka zapala znicze upamiętniające swe umarłe dzieci, pamięta o synowej, ale zapomina o córce, wcześniej podaje odzew na hasło alianckiego pilota, by chwilę później zdziwić się, gdy ten poprosi o ukrycie...
Tekstowi nie pomagają osoby występujące na scenie. Jakość gry najbliższa jest tu amatorszczyźnie (może z wyjątkiem zaangażowanego gościnnie Przemysława Gąsiorowicza), smutek ogarnia, gdy patrzy się na aktorkę wielkiego formatu - Marię Białobrzeską - wmanewrowaną w żenujący kontekst.
Wydawało się, że po minionym, wielce nieudanym sezonie, w Teatrze Nowym nic gorszego zdarzyć się już nie może. Niestety, zdarzyło się. To zawstydzająca i żenująca kompromitacja".
