Artykuły

Warszawa. Czytanie "Przylgnięcia" w Laboratorium Dramatu

Laboratorium Dramatu zaprasza w poniedziałek 10 grudnia o godz. 19 na czytanie dramatu "Przylgnięcie" Piotra Rowickiego (na zdjęciu) w reż. Artura Tyszkiewicza. Sztuka należy do cyklu "Młodzi Sceptyczni. Dyskusję po czytaniu poprowadzi prof. Paweł Śpiewak. Wstęp wolny.

"Przylgnięcie" Piotra Rowickiego to historia młodego małomiasteczkowego mafioza, który ma zamiar się ożenić. Aby mieć gdzie wybudować dom wymusza na właścicielu kupno dobrej działki w środku miasteczka. Jednak gdy już wszystko jest gotowe do ślubu i przyszły pan młody ma podczas wieczoru kawalerskiego zażyć ostatniej pozamałżeńskiej przygody, zaczyna płakać jak dziecko. Okazuje się, że przylgnął do niego dybuk: mała żydowska dziewczynka

Sztuka Piotra Rowickiego została zainspirowana warsztatami "Sztuka Dialogu w Lublinie", które odbyły się w lipcu b.r. w Nasutowie k. Lublina i poświecone były relacjom polsko-żydowskim. W warsztatach udział wzięli m.in. Anna Bikont, Jan T. Gross, Leon Neuger, Jan Śpiewak, ks. Jakub Waszkinel-Weksler i Jacek Bomba. Informacje o przebiegu warsztatów można przeczytać na www.tat.pl

OBSADA:

Pyton - Robert Więckiewicz

Żanet - Marta Zięba

Mnichu - Dariusz Maj

Skwara - Przemysław Bluszcz

Jasny - Mirosław Zbrojewicz

Prostytutka I - Magda Karel

Prostytutka II - Iza Nowakowska

Doktor Bancerowski - Dariusz Maj

Ksiądz - Przemysław Bluszcz

Egzorcysta - Mirosław Zbrojewicz

Ślusarz - Lech Łotocki

Żona Ślusarza - Zofia Saretok

Pijak I - Dariusz Maj

Pijak II - Przemysław Bluszcz

Żyd - Lech Łotocki

***

PIOTR ROWICKI (1975) Z wykształcenia historyk, autor trzech książek (m.in. "Przed górami, przed lasami... czyli bajki dla dorosłych" i "Mężczyzna i bestia"), tekściarz kabaretowy, laureat konkursów dramaturgicznych (Festiwal Nowej Dramaturgii, Radom Odważny 2005, Windowisko 2005, Konkurs "Ulrike" 2006, Konkurs Polskiej Sceny Komediowej 2006), a także poetyckich i prozatorskich.

ARTUR TYSZKIEWICZ (1973) Absolwent wydziału Reżyserii Dramatu Akademii Teatralnej w Warszawie. Po ukończeniu studiów stał się jednym z najmłodszych reżyserów w kraju, (dostał się do Akademii Teatralnej zaraz po maturze). Jeszcze na studiach rozpoczął współpracę z Teatrem Współczesnym w Warszawie, gdzie uczył się zawodu pod kierunkiem Erwina Axera i Macieja Englerta. Był asystentem reżysera przy "Miłości na Krymie" i "Ambasadorze" Mrożka w reżyserii Erwina Axera, oraz "Opowieści zimowej" Szekspira i "Martwych duszach" Gogola w reżyserii Macieja Englerta. Zafascynowany środkami teatru lalkowego i teoriami teatralnymi Craiga rozpoczął współpracę z teatrami lalkowymi. Efektem tych zainteresowań stał się "Makbet" Szekspira zrealizowany w Teatrze Lalka w Warszawie oraz spektakl oparty na tekstach Gripariego w Akademii Teatralnej w Białymstoku. Z innym jego prac wymienić należy "Seks - komedię nocy letniej" Woody'ego Allena w Teatrze Współczesnym w Szczecinie oraz " Skąpca" Moliera z Teatru Powszechnego w Łodzi. Po realizacji "Skąpca" przez parę lat zajmował się pracami telewizyjnymi ("Powiedz to głośno", "Spróbuj uwierzyć", "Dolina kreatywna") i promocją filmów. W sezonie 2005-2006 powrócił do teatru realizacją "Iwony księżniczki Burgunda" Gombrowicza w wałbrzyskim Teatrze Dramatycznym im. Szaniawskiego. Przedstawienie zostało uhonorowane pięcioma nagrodami: za najlepszy spektakl, najlepszą reżyserię, scenografię, kostiumy, ruch sceniczny, debiut aktorski na XXXI Festiwalu Konfrontacje w Opolu. W listopadzie 2006 miała miejsce premiera "Krawca" Sławomira Mrożka zrealizowanego w Teatrze Polskim w Poznaniu , a w kwietniu 2007 wyreżyserował "Teremina" Petra Zelenki w warszawskim Teatrze Współczesnym. Kolejna realizacja to "Balkon" Jeana Geneta w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu. Obecnie reżyser pracuje nad "Ferdydurke" Witolda Gombrowicza w Teatrze Polskim w Poznaniu. Laureat drugiego miejsca i nagrody dziennikarzy na Festwiwalu Sztuki Reżyserskiej w Katowicach oraz ATEST - świadectwa najwyższej jakości artystycznej w dziedzinie teatru dla dzieci - za przedstawienie "Makbet" Szekspira w Teatrze Lalka w Warszawie.

PAWEŁ ŚPIEWAK (1951) Socjolog i historyk idei, profesor UW, publicysta, poseł na SejmV kadencji (od 2005). Syn pisarzy: Anny Kamieńskiej i Jana Śpiewaka. W 1973 ukończył studia w Instytucie Socjologii UW. W 1984 uzyskał stopień doktora (tytuł pracy: "Style liberalnego myślenia: anglo-amerykańska myśl polityczna lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku"; promotor: prof. Jerzy Szacki), w 2000 doktora habilitowanego. Jest pracownikiem naukowym Instytutu Socjologii UW. Pełnił tam funkcję kierownika Zakładu Historii Myśli Społecznej. Wykłada również w Wyższej Szkole Mediów im. Jerzego Giedroycia, w Szkole Wyższej im. Bogdana Jańskiego oraz na UWM w Olsztynie. Zajmuje się socjologią ogólną, socjologią polityki, historią myśli i filozofii społecznej oraz politycznej. Od wielu lat bada i popularyzuje zachodnią filozofię i teorię polityki, zwłaszcza myśl liberalną i konserwatywną. Zajmuje się także problematyką przemian politycznych i społecznych w Polsce i Europie Środkowej. Związany ze środowiskiem Klubu Inteligencji Katolickiej i "Więzi". Był współzałożycielem podziemnego kwartalnika "Res Publica" (1979). Od 1980 działał w NSZZ "Solidarność" pracując w Regionie Mazowsze. Autor wielu prac i publikacji na temat socjologii, historii idei i myśli społecznej, a także bieżących wydarzeń politycznych. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i kolegiów redakcyjnych "Res Publiki Nowej" oraz "Przeglądu Politycznego". Publikował m.in. w "Tygodniku Powszechnym", "Fakcie", "Gazecie Wyborczej", "Dzienniku" i "Rzeczypospolitej".

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji