Mistrzostwo świata z Łodzi
Przedstawienie według "Pawia królowej", które Łukasz Kos zrealizował ze studentami łódzkiej Filmówki, uważam za najlepszą spośród teatralnych adaptacji prozy Doroty Masłowskiej. Nie tylko dlatego, że reżyser przeniósł na scenę prawie cały tekst (spektakl trwa aż cztery godziny!), ale dlatego, że znalazł świetny ekwiwalent dla groteskowego świata tej powieści złożonego z potocznej mowy, reklam i cytatów popkulturowych. Kos umieścił akcję w udekorowanym tęczowymi światełkami, podrzędnym teatrzyku, który przypomina scenkę promocyjną z centrum handlowego. Tutaj bohaterowie "Pawia królowej": Stanisław Retro, artysta-wokalista, Anna Przesik, poetka neolingwistka i Patrycja Pitz, która miała "ciało psa i twarz świni", czują się jak w domu. Tani blichtr reklam i masowej kultury zderza się w tym spektaklu nieustannie z brzydotą języka pełnego błędów i wulgaryzmów. W efekcie śmiejemy się przez łzy, patrząc na żałosne próby miłosne Patrycji Pitz czy rozterki Katarzyny Lep, która do Warszawy przyjechała "karierę robić jako modelka, ewentualnie handlowa przedstawicielka i hostessa", tymczasem tkwi za ladą piekarni i "melodię kolejnego dnia wygrywa na kasie swej". "Paw królowej" z Łodzi to mistrzostwo świata w zbiorowej recytacji tekstu. Nie mam pojęcia, ile trwało nauczenie się całej książki na pamięć i zgranie partii chóralnych z solowymi, ale efekt jest błyskotliwy i niezmiernie zabawny. W postać głównego bohatera Stanisława Retro wciela się po kolei chyba z pięciu aktorów, co tworzy niezbędny dystans. Samą Masłowską gra Marta Górecka, wystylizowana na wokalistkę undergroundowego zespołu, wykrzykuje swój protest song. Kos nie zapomina przy tym, że powieść Masłowskiej to hiphopowa ballada. Cała druga część to dwugodzinna piosenka z muzyką na żywo, melorecytacją i refrenami. Udany mariaż teatru i literatury, satyra na popkulturę i świat fałszywych wartości. Krótko mówiąc: idźcie.
Collegium Nobilium,
ul. Miodowa 22/24, sob. godz. 18
