Ofiara namiętności
"Fedra" Jeana Racine'a, której premierę w reżyserii Michała Zadary zobaczymy 1.04 ogodz. 19.15 na Dużej Scenie Starego Teatru, to tragedia o kazirodczej miłości macochy do pasierba Hipolita.
Treść dramatu autor zaczerpnął z Eurypidesa. Najdotkliwszy konflikt tkwi w samej Fedrze, rozdartej między doświadczeniem ciała a rygorystycznym systemem wartości. Zasadniczym tematem spektaklu jest nie tyle miłość kazirodcza, co nieustająca walka między pożądaniem, namiętnością i miłością w rozumieniu chrześcijańskim. Racine tak pisał o swej bohaterce w przedmowie do sztuki: Starałem się uczynić Fedrę mniej odrażającą, niż jest ona w tragediach antycznych... W istocie nie jest ona całkiem winna, ni całkiem bez winy; z woli przeznaczenia i gniewu bogów jest ofiarą namiętności nieprawej, budzącej obrzydzenie w niej samej. Czyni wszelkie wysiłki, by ją opanować, przenosi śmierć dobrowolną nad przyznanie się do niej przed kimkolwiek; a zmuszona do wyznania, mówi o niej w takim pomieszaniu, iż widno, że zbrodnia jej jest raczej karą bogów niż wynikiem jej woli.
Teatr Racine'a, jak podkreślają krytycy, jest teatrem namiętności, obraca się wyłącznie niemal wokół miłości, dając głęboką i porywającą analizę psychologiczną tego uczucia. Tadeusz Boy-Żeleński pisał: Racine współczesnych porywał - a czasem przerażał - wyrazem niepohamowanej, brutalnej nawet żądzy, zaś krytyk Andrzej Kijowski dodawał: Jedność czasu, miejsca i akcji zamyka bohaterów Racine'a w szklanej kuli, gdzie w warunkach chemicznie - czy raczej moralnie - czystych dokonują się żądane reakcje.
A jakie reakcje wywoła realizacja Michała Zadary, reżysera niedawnej, bulwersującej inscenizacji "Wesela" w Teatrze STU?
W spektaklu, do którego scenografię zaprojektowała Magdalena Musiał zobaczymy: Aldonę Grochal (Enona), Agnieszkę Mandat (Fedra), Beatę Paluch (Ismena), Barbarę Wysocką (Arycja), Juliusza Chrząstowskiego (Teramenes), Jana Peszka (Tezeusz), Stefana Szramela (Panope) i Tomasza Wygodę (Hipolit). Kolejne przedstawienia: 2, 19 - 23.04.
