Kraków. Cricoteca żegna Mirę Rychlicką
Z ogromnym żalem przyjęliśmy wiadomość o nagłej śmierci Miry Rychlickiej, aktorki Teatru Cricot 2 i teatru "Groteska".
Twórczyni wyrazistych postaci w spektaklach Tadeusza Kantora - tytułowej Kurki wodnej (1967) powracającej w spektaklu "Nigdy tu już nie powrócę" (1988), Nieletniej w "Nadobnisiach i koczkodanach" (1973), Tumora Mózgowicza /Staruszka w Wucecie/ w "Umarłej klasie" (1975), Wdowy po Miejskim Fotografie w spektaklu "Wielopole, Wielopole" (1980), Asklepiosa-Lekarza w "Niech sczezną artyści" (1985), Doktora Kleina-Jehowy ze spektaklu "Dziś są moje urodziny" (1991).
Z wykształcenia była aktorką lalkarką. Przez wiele lat związana z teatrem "Groteska" w Krakowie (m.in. rola w "Męczeństwie Piotra Ohey'a" Sławomira Mrożka w 1959 r. w reżyserii Zofii Jaremowej), w 1955 r. Mira Kotula wraz ze swoim przyszłym mężem Stanisławem Rychlickim rozpoczęła współpracę z nowo utworzonym przez Tadeusza Kantora eksperymentalnym Teatrem Cricot 2.
W 1956 roku wystąpiła w ramach pierwszego programu Cricot 2 w poetyckim spektaklu Kazimierza Mikulskiego "Studnia, czyli głębia myśli", a od 1967 roku z tym właśnie teatrem nierozerwalnie związała swe losy. Po zakończeniu działalności zespołu prowadzonego przez Tadeusza Kantora kreowała ważne role w spektaklach Andrzeja Wełmińskiego ("Manjacy, czyli Their Master's ...", "Ameryka, czyli nie oglądaj...") oraz Zofii Kalińskiej ("Wyprzedaż kobiet demonicznych").
W ostatnich latach z nadzwyczajną energią dzieliła się swym doświadczeniem z młodymi adeptami sztuki aktorskiej, uczestnicząc m.in. w organizowanych przez College Saint Martins z Londynu w Cricotece warsztatach i powstałych na bazie tych zajęć spektaklach (prezentowanych parę miesięcy temu również w Edynburgu i Londynie), stając się prawdziwym ambasadorem idei teatralnych Tadeusza Kantora i jednocześnie - wspaniałym ich uosobieniem.
W 2006 roku poprowadziła autorskie warsztaty podczas ACT Festival w szkole aktorskiej w Bilbao. W tym samym roku zagrała w Palermo w spektaklu Andrei Cusumano "Tumor Foderato d'Infanzia", przedstawieniu inspirowanym najwybitniejszą jej rolą - kreacją Tumora Mózgowicza z "Umarłej klasy". Pełna artystycznej pasji, oddana pamięci twórczości i osoby Tadeusza Kantora, z którym współpracowała przez ponad pół wieku. Wpisana w pejzaż jego dzieł, a po jego śmierci - w codzienność założonej przez niego Cricoteki. Wnosiła swoją osobą nieustające pragnienie żywego teatru i autentycznej sztuki.
Będzie nam jej prawdziwie brak...
Cricoteka
