Artykuły

Jutrzejsza premiera w Teatrze Polskim nosi tytuł "Wszystkim Zygmuntom między oczy!!!". Nie obawia się Pan, że Zygmunt, który zechce przyjść do teatru, poczuje się urażony?

- Dlaczego? Przecież nikogo nie będziemy bić! W scenariuszu nie pojawia się motyw "czwartego nieba" z powieści Mariusza Sieniewicza. Bohater, pozbawiony perspektyw Zygmunt ma teorię tzw. niebologii, infantylnej, prywatnej metafizyki. Pozwala mu ona uciekać od rzeczywistości w inne rejony. Tytuł powieści nie tłumaczyłby tego, co się będzie działo na scenie.

Bohaterowie są mieszkańcami prowincji. Marzą o szerokich horyzontach. Diabeł zachęca ich... no właśnie, do czego?

-To nie jest diabeł romantyczny, ani diabeł z moralitetu, kuszący do złego. To całokształt słabości człowieka, prowadzących do śmierci. Ludzie na tej prowincji są martwi, śmierć wisi nad ich światem. Materia wchodzi w ich życie. Szatan proponuje połączenie się z ziemią, wskazuje, że to jest naturalne środowisko człowieka. Według niego religia jest iluzją, nie może zaspokoić człowieka.

W powieści próby ujęcia tematu diabła lawirują między różnymi możliwościami. Jedną z nich jest tradycja katolicka, w której Zygmunt został wychowany. Odrzucają, ale w pewnym momencie okazuje się, że jest mu przydatna. Ale od strony psychologicznej diabeł to emanacja naszych słabości, abnegacji, zagubienia, frustracji i innych negatywnych rzeczy, które człowiekiem kierują.

Jakie pokusy najbardziej nas dziś determinują?

- Mamy wolność, więc musimy być odpowiedzialni. Strasznie trudno korzystać z wolności, podjąć ciężar wyboru. Coraz bardziej chcemy oddać naszą wolność komuś, kto poukładałby za nas świat, wyjaśnił, co jest dobre, a co złe. Świat atakuje, domaga się od człowieka, by wybierał i sam decydował. A człowiek jest zmęczony,zbyt słaby i chce tylko, by mniejszy wybór zwolnił go z obowiązku dokonania istotnego wyboru.

Marek Fiedor współpracował ze Starym Teatrem, teatrami w Toruniu, Opolu, Warszawie. We Wrocławiu 11 lat temu wystawił "Mewę" Czechowa. Jest laureatem wielu nagród.